Ραούλ Φολλερώ : Ο Θεός είναι Αγάπη !!

Ανοίγω το αλφαβητάρι της 3ης χιλιετίας και ξεφυλλίζω τις σελίδες του χρόνου και προχωρώ μέσα στους αιώνες κι αναζητώ και ψάχνω στα κατάστιχά του…κι έχω την αγωνία να μάθω για τον άνθρωπο που έκανε πράξη της ζωή τον πλησίον του…τον άλλο άνθρωπο…τον συνάνθρωπο της δυστυχίας και της απόγνωσης…

Και σταματώ και σημειώνω…και υπογραμμίζω ένα όνομα…και το διαβάζω με σεβασμό : Ραούλ Φολλερώ…και για να μάθω περισσότερα καταγράφω τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του, την ηλικία και την καταγωγή του…και διαβάζω : είναι ένα παιδί μόλις δεκαπέντε χρόνων…ένα παιδί από τη Γαλλία…

Κι αυτό το παιδί…σ’ αυτή την ηλικία…από τα πρώτα βήματα της ζωής του άρχισε να μιλά …και να περιπλέκει και να ζωγραφίζει για την αγάπη…Έγραφε , λοιπόν, σε μια διάλεξή του που έδωσε στη γενέτειρα του σε ηλικία δεκαπέντε ετών υπέρ των μικρών αδελφών πτωχών: « Ο Θεός είναι Αγάπη» .

Και στα πρώτα ποιήματά του οριοθετεί και αποκαλύπτει το μυστικό της πίστεως που θα διαφυλάξει πάντοτε στο έργο του… « πρέπει να νιώθει κανείς μεγάλη ψυχική δύναμη όταν είναι βέβαιος για το καλό που κάνει» …κι ακόμη η νίκη…η νίκη ανήκε σ’ εκείνον που ποτέ δεν αμφέβαλε…

Κι αυτό το παιδί ήταν πράγματι ποιητής …ποιητής της ζωής και του καλού…ένας ποιητής που το κέντρο της ύπαρξης του είναι η άλλη ύπαρξη και η αγάπη του για τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους του κόσμου…

Και σε μια κρίσιμη για την ανθρωπότητα εποχή, το 1942, δημιουργεί την ώρα των πτωχών…και ζητά από τον καθένα μας να θυσιάζει τουλάχιστον μια ώρα τον χρόνο από το μισθό του, το εισόδημα ή το κέρδος του για να ανακουφίσει τους δυστυχείς…

Και εξηγεί… « ότι όταν δίνεις μια ώρα τον χρόνο στους πτωχούς…τους αφιερώνεις αυτή τη στιγμή της ζωής σου, τους σκέπτεσαι, θυσιάζεις γι αυτούς το μόχθο σου…κι αυτό είναι έργο της αγάπης…μια πράξη αδελφική, όπου οι πλούσιοι δε διακρίνονται από τους πτωχούς, παρά μόνο από το γεγονός ότι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν στο ίδιο χρονικό διάστημα περισσότερο καλό…

Τα 1946 έφτιαξε το τάγμα της αγάπης…με μια μόνο υποχρέωση…μόνο την καλή θέληση των μελών…δηλαδή το να προσπαθήσουν να γίνουν καλοί…κι έχοντας αυτή την ευτυχία να την κάνει ο καθένας να ακτινοβολεί…γιατί η αγάπη είναι χαρά…κι αυτή η χαρά μπορεί να γίνει ένας λαμπερός κρίκος μια απέραντης αλυσίδας αγάπης, που θα συνδέσει τρυφερά τον κόσμο…

Κι έγραφε αυτός ο υπέροχος άνθρωπος : « ότι ένα μέλος του τάγματος της αγάπης δεν λησμονεί ποτέ ότι στον κόσμο υπάρχουν 800 εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που δεν αντίκρισαν ποτέ γιατρό…και 600 εκατομμύρια που δεν εμβολιάσθηκαν…κι ακόμη 1300 εκατομμύρια που δεν ξέρουν να διαβάζουν…και πέντε εκατομμύρια ανθρώπων που πεθαίνουν από την πείνα…Γι αυτό, ένα μέλος του τάγματος της αγάπης πρέπει να γνωρίζει, ότι όσο θα υπάρχει επάνω στη γη ένας αθώος, που πεινά, που κρυώνει, που καταδιώκεται, δεν θα έχει δικαίωμα να σιωπήσει, ούτε να αναπαυθεί…

Δώστε, λοιπόν, αγάπη παρακαλεί ο Φολλερώ και συλλογιστείτε τους γέροντες που δεν έχουν συγγενείς, ούτε φίλους, που αντί άλλης επισκέψεως περιμένουν τον θάνατο…κι αγιάσατε τη χαρά σας και τη χαρά των μικρών σας παιδιών με μια πράξη αγάπης…

Ο Ραούλ Φολλερώ, ο αδελφός των φτωχών και των δυστυχισμένων…ο πατέρας των λεπρών…που υπολογίζεται ότι αγκάλιασε 15.000 λεπρούς…κι έκλαψε….και γέλασε μαζί τους…μας καλεί να αποτινάξουμε τις αληθινές μορφές λέπρας… τις περισσότερες μεταδοτικές αρρώστιες , που είναι η δυστυχία, η πείνα, ο εγωισμός, ο φανατισμός και η δειλία…

Κι ο μόνος τρόπος είναι η αγάπη…το μοναδικό όπλο…γιατί καμία αξία έχουν οι δικτατορικές τεχνικές, οι στείρες ανακαλύψεις, τα ματαιόδοξα ρεκόρ, αν η καρδιά δεν λαμβάνει μέρος ,γιατί ένας πολιτισμός χωρίς αγάπη, είναι μια μυρμηγκοφωλιά…

Κι έγραφε προς τους μεγάλους …και τους ζητούσε να διαθέσουν το κόστος δύο αεροπλάνων για τις ανάγκες νοσηλείας των χανσενικών του κόσμου…λέγοντάς τους ότι δεν θα διαταραχθεί η ισορροπία των δυνάμεών τους…κι έτσι θα μπορούσαν να συνεχίσουν το ύπνο τους ήσυχοι…κι εγώ ,τους έλεγε, θα κοιμηθώ καλύτερα….γιατί εκατομμύρια δυστυχισμένων θα κοιμηθούν επιτέλους…όμως, ποτέ δεν του απάντησαν…

Ο Θεός είναι αγάπη…είναι η καρδιά, το κλειδί τ’ ουρανού ,η μόνη μεγάλη δύναμη του σύμπαντος, η μόνη ανίκητη, η μόνη δημιουργός…κι αυτό είναι το μυστικό της ευτυχίας…της μόνης ευτυχίας που αξίζει να γευτεί κανείς…

Η Αγάπη είναι η προβολή του προσώπου του Χριστού επάνω στο πρόσωπο του πτωχού, του πονεμένου, του καταδικασμένου…είναι αυτό που κατέχω κι έδωσα …αυτό το καλό των ουρανών ,πιο μεταδοτικό και πιο ακτινοβόλο απ’ το κακό…

Γράφει ο Ραούλ Φολλερώ…είδα ένα όνειρο…ένας άνθρωπος παρουσιάστηκε στο κριτήριο του Κυρίου : « Δες, Θεέ μου, του έλεγε, τήρησα τον Νόμο σου, δεν έκανα τίποτα το αισχρό, το κακό ή το αντίθρησκο. Κύριε, τα χέρια μου είναι καθαρά…Ασφαλώς, ασφαλώς, του απαντούσε ο καλός Θεός… Αλλ’ είναι άδεια…

Γι αυτό, λέει, μάθε μας Κύριε να σκεπτόμαστε τους άλλους…και να αγαπούμε αυτούς που δεν αγαπήθηκαν…και να υποφέρουμε και να ευτυχούμε με τον πόνο των άλλων…κι ας λυπηθούμε τους κακούς κι ας προσπαθήσουμε να τους συνετίσουμε…ας τους δείξουμε ότι πήραν στραβό δρόμο….γιατί η κακία είναι συνένοχος της δυστυχίας κι ότι η καλοσύνη μόνη μας οδηγεί στη χαρά…

Ραούλ Φολλερώ…μια ζωή με τη σκέψη για τους φτωχούς του κόσμου…για τους απόκληρους ,για τους απελπισμένους…μια ζωή κοντά τους… έκανε τριάντα φορές το γύρο του κόσμου και ψηλαφούσε τις πληγές τους…και πρόσφερε βάρσαμο ελπίδας … κι αγωνιζόταν με όπλο την αγάπη …

Κλείνω το αλφαβητάρι και συλλογίζομαι ότι ο Θεός είναι Αγάπη ! μια αγάπη που περιτρέχει για να απαλύνει τον πόνο και τη δυστυχία και την αρρώστια…μια αγάπη που μας καλεί να μοιραστούμε τη ζωή μας με τη ζωή του πλησίον μας….μια αγάπη που βοηθάει τον πτωχό, τον άρρωστο ,τον καταδιωγμένο για να ξαναβρεί το δρόμο του…

Ραούλ Φολλερώ : Ο Θεός είναι Αγάπη !