Είναι ,λοιπόν, ελεημοσύνη η βοήθεια και η στοργή μας απέναντι στον πάσχοντα και η ευσπλαχνία και το έλεός μας।
Ελεημοσύνη είναι το νερό το καθημερινό της ζωής μας ,είναι η προσευχή του ελέους μας προς τον Κύριον।
Ελεημοσύνη είναι το καθημερινό θυμίαμα της ψυχής μας και η ικεσία μας για τη συγχώρεση των αμαρτιών μας।
Είναι ελεημοσύνη το δάκρυ της αγάπης μας προς τον φτωχό και τον ταλαίπωρο της ζωής και το χαμόγελο μας προς τον πλησίον μας।
Μια μικρή ιστορία :
Ήταν καταμεσήμερο στη μικρή πόλη κι ο κόσμος έτρεχε για τα καθημερινά। Στη μικρή ταβέρνα της πόλης μπήκε μια ηλικιωμένη κυρία, κρατώντας στα χέρια της αναπτήρες.
Κι αφού πλησίασε την οικογενειακή παρέα ,τους παρακάλεσε αν θέλουν να αγοράσουν ένα αναπτήρα, εξηγώντας τους ότι το παιδί της ήταν άρρωστο…
Και ο ένας της παρέας νευρίασε και της είπε : «Άσε μας κυρία μου…κι άλλα πολλά…»। Ο άλλος, κοίταζε αμίλητα το συμβάν και δε μίλησε… και στο τέλος, ένας νεαρός της παρέας της έδωσε ένα νόμισμα και ευγενικά της είπε : « Πάρτε το ,κυρία μου» και δεν πήρε τον αναπτήρα όταν του τον πρόσφερε, λέγοντας δεν τον χρειάζομαι ,κυρία μου, ευχαριστώ…
Η ηλικιωμένη κυρία, αφού ευχαρίστησε το νεαρό, τους χαιρέτησε όλους κι έφυγε…
Μετά απ’ αυτό, όλοι κοιτάχτηκαν στα μάτια με διαφορετικό νόημα και περιεχόμενο ο καθένας…η κυρία ήδη είχε φύγει και η παρέα συνέχισε να τρώει και να συζητά…
Ο νεαρός της παρέας προσευχόταν κι ευχαριστούσε τον Χριστό, γιατί τον αξίωσε, έστω και την τελευταία στιγμή… να δώσει μια «πένα»στη φτωχή κυρία, έστω μια πένα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου