Η εξομολόγηση ανοίγει την πόρτα του ουρανού και μας ξαναγεννά την ελπίδα। Η εξομολόγηση μας αυξάνει το μέτρο της ταπείνωσης।
Η εξομολόγηση είναι το άνοιγμα της πόρτας της Θεϊκής στοργής και ευσπλαχνίας και το κάλεσμα για μια καινούργια αρχή।
Η εξομολόγηση καθαρίζει και λευκαίνει το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου από την αμαρτία και γεννά την ελπίδα και την πίστη ξανά।
Η εξομολόγηση μαλακώνει την σκληρότητα της καρδιάς και φέρνει στην επιφάνεια την Αγάπη।
Η εξομολόγηση είναι δάκρυα και ταπείνωση και συντριβή της καρδιά του ανθρώπου।
Μια μικρή ιστορία :
Κάποτε, σε μια μικρή σύναξη Αρχών και φορέων για την ονομαστική εορτή του Μητροπολίτη μιας πόλης, ένας σεβάσμιος ιεράρχης, μιλώντας για την εξομολόγηση και τη δύναμή της, μας είπε το εξής περιστατικό।
Ένας επώνυμος και ευκατάστατος άνθρωπος, μετά από πολλά χρόνια απομάκρυνσής του από την Εκκλησία και τα μυστήριά της, αποφάσισε να εξομολογηθεί। Έτσι ,προσήλθε στην εκκλησία και με ταπείνωση και φόβο Θεού άνοιξε την καρδιά του ενώπιον του σεβάσμιου ιεράρχη.
Και ο καλός κι αγαθός ιεράρχης μας περιέγραψε με τόσο συγκινητικό τρόπο την αλλαγή και την αναγέννηση του εξομολογηθέντος, που ακόμη και τώρα, που καταγράφω σύντομα το περιστατικό, δεν μπορώ να κρύψω τη δική μου συγκίνηση।
Μας είπε, λοιπόν, ο σεβάσμιος ιεράρχης, ότι μετά την εξομολόγησή του πήγε σε μια κολώνα του Ναού, ακούμπησε το μέτωπό του επάνω σ’ αυτήν και μέσα από λυγμούς είπε : « Χριστέ μου σε παρακαλώ, πάρε με τώρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου