Οι Έλληνες του 1940 ! Έτσι θυμόμαστε όλοι αυτή τη νίκη του καλού απέναντι στο κακό…τότε που χαιρόταν η παιδική μας καρδιά και αγαλλίαζε …και μπολιαζόταν η ψυχή μας με αρχές και ιδανικά της αλήθειας και της ελευθερίας και της δικαιοσύνης…
Κι οι Έλληνες του 1940 έζησαν αυτό το υπέροχο ηρωικό παραμύθι…και είπαν το «ΟΧΙ» στο φασιστικό δράκο…και πάλεψαν μαζί του…και φώναξαν «ΑΕΡΑ»…και του έδωσαν μια δυναμική «τσαρουχιά» και τον πέταξαν στη θάλασσα…
Και στις 28 Οκτωβρίου του 1940 μίλησαν…και τραγούδησαν…και χόρεψαν…κι ύστερα στάθηκαν μπροστά στον εχθρό και τον κοίταξαν θαρραλέα στα μάτια…και δεν λιποψύχησαν και θυσιάστηκαν για «βωμούς και εστίες»…
Και πάλεψαν για τις πανάρχαιες αξίες της φυλής μας…αυτές τις πανάξιες παρακαταθήκες του γένους των Ελλήνων…και τις τίμησαν με το αίμα τους…με την ίδια τους τη ζωή και το είναι τους…
Και δε τους φόβισε ο κακός φασιστικός δράκος…ούτε δείλιασαν μπρος την υπεροπλία και τη στρατιωτική μηχανή του…ούτε στα παχιά του λόγια και τις φοβέρες του…κι ακολούθησαν τον ευθύ δρόμο, αυτόν που ακολουθούν οι λεβέντες και τα παλληκάρια…
Κι έγιναν ήρωες…και τίμησαν την πατρίδα τους…και παραδειγμάτισαν…κι άφησαν την σφραγίδα της θυσίας στα χώματα των αγώνων…εκεί στις κορυφές των χιονισμένων βουνών…σε κάθε πέτρα…σε κάθε μικρό χορταράκι…
Οι Έλληνες, λοιπόν του 1940,ήταν οι παιδικοί μας ήρωες…αυτά τα ατρόμητα παιδιά που μεγαλούργησαν…που στάθηκαν όρθιοι στους αγώνες…αυτά τα παλληκάρια που πολέμησαν για την μάνα και τον πατέρα και τα παιδιά…που έκλαψαν για την πατρίδα τους …που στήριξαν τις ελπίδες τους στην Παναγιά, την μητέρα και στυλοβάτη τους Έθνους μας…
Και παραμέρισαν κάθε εμπόδιο της καθημερινότητας και προχώρησαν…κι αποχαιρέτησαν γονείς κι αδέλφια… κι αγκάλιασαν τη μικρή αγαπημένης τους… κι έσκυψαν και πήραν λίγο απ’ το χώμα της γειτονιάς τους…κι έφυγαν τραγουδώντας, πηγαίνοντας στο «γάμο»της πατρίδας τους, για να δώσουν το «δώρο» του χρέους…
Έτσι πορεύτηκαν τα παλληκάρια του χρέους και της τιμής ,οι παιδικοί ήρωες του 1940…αυτά τα παιδιά ,που πότισαν το δέντρο της ελευθερίας με το αίμα τους …που στόλισαν την Ελλάδα με τη ζωή τους …που κάρπισαν τις αξίες και τα ιδανικά…που μας έκαναν να ονειρευόμαστε…
Αυτοί οι Έλληνες του 1940 μεγαλούργησαν… και καταξίωσαν την πατρίδα μας …κι έγιναν παραδείγματα για όλο τον κόσμο…για μας τους Νεοέλληνες, για τα παιδιά και τους νέους της πατρίδας μας…
Κι άφησαν υποθήκες και παρακαταθήκες αξιών…και οράματα και όνειρα για τους νέους …για το «δέον»και το «πρέπον»…για την καταξίωση της πατρίδας μας…για τις παραδόσεις και τον πολιτισμό της…για την ευθύνη της απέναντι στην πορεία του κόσμου…
Οι Έλληνες του 1940 πορεύτηκαν προς τη δόξα…και ζωγράφισαν με το αίμα τους την πατρίδα μας και τον κόσμο…και τραγούδησαν κι έψαλλαν…κι έφτιαξαν στεφάνια από το χιόνι και τα αγριολούλουδα των βουνών…και με το αίμα και το δάκρυ τους έγραψαν λέξεις και στίχους ηρωικούς…
Οι Έλληνες του 1940 στάθηκαν όρθιοι και αγέρωχοι απέναντι στη λαίλαπα του φασιστικού θηρίου…αυτού του κακού δράκου των παραμυθιών…και μας έδειξαν με τη θυσία τους την αξία χρέους προς την πατρίδα και την πίστη και την οικογένεια…
Ανοίγω το αλφαβητάρι της 3ης χιλιετίας και μαζί ανοίγονται και τα ουράνια… και βλέπω παιδιά αμούστακα και νέους και νέες…και τα πρόσωπα και τα μάτια τους να λάμπουν…και να φορούν στεφάνια στις κεφαλές τους ...και να τραγουδούν για την ελευθερία της πατρίδας μας…για την ελευθερία της Ελλάδα μας…και να χορεύουν για τη θυσία τους…και να κερνούν απ’ το αθάνατο κρασί του 1940…και να κλαίνε …και να γελάνε …και να μας χαιρετούν…
Οι Έλληνες του 1940,φίλες και φίλοι μου, έδωσαν…και αναμένουν κι από μας να δώσουμε στον κόσμο…να οδηγήσουμε την ανθρωπότητα όχι με τη δύναμη της τεχνολογίας, αλλά με την απεραντοσύνη των αξιών, αυτών των αρχών που πάντοτε ήταν στην καρδιά της φυλής μας και τις καθοδηγούσε…
Κι ελπίζουμε …ελπίζουμε ότι αυτή η αλλοπρόσαλλη εποχή που ζούμε δεν θα αλλοτριώσει την ανθρωπιά και τις αξίες μας …και το πανάρχαιο ζυμάρι της φυλής μας δε θα καταστραφεί…γιατί και πάλι, ίσως κληθούμε να δώσουμε…ίσως, ποιος ξέρει…
Κλείνω το αλφαβητάρι και κοιτάζω στα μάτια τους νέους της πατρίδας μας…και τους ρωτώ…και με βεβαιώνουν…και μου χαμογελούν…και μου λένε για τον κακό δράκο του φασισμού….και καμαρώνουν για τους Έλληνες του 1940…για τους λεβέντες και τα παλληκάρια της Ελλάδας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου