Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007

Jesus at the cross 2

Ο Χριστός της Αγάπης είναι κοντά μας...


Kαλή μου μητέρα...ναι, ήρθε κοντά μου
κι άπλωσε το χέρι σε μένα, την μικρή ελαφίνα σου,
το αδύναμο σπουργιτάκι της καρδιάς σου
και μου ΄δειξε, μητέρα, Εκείνος μου ΄δειξε την αλήθεια,
με τόση αγνότητα, τόση γαλήνη, μητέρα,
λέγοντάς μου: Ήρθε η ώρα να "δεις" και είδα...

Ναι, μητέρα, μου ΄δειξε την αλήθεια κι είδα...
είδα ότι έκλαιε, μητέρα, το είδα στα μάτια της αγάπης του
έκλαιε για όλο τον κόσμο, για τους ασήμαντους, μητέρα,
για όλους τους κατατρεγμένους και τους πονεμένους,
έκλαιε για τα μικρά παιδιά, τα πεινασμένα,
έκλαιε, μητέρα, για τα κτυπημένα παιδιά των πολέμων,
έκλαιε για τους φτωχούς και τους φυλακισμένους,
έκλαιε για την αδικία και τη σκληρότητά μας,
έκλαιε για τον εγωισμό και την κυνικότητά μας,
έκλαιε, μητέρα, για ασπλαχνία μας, την καταπίεση των φτωχών,
έκλαιε για την ύπνωση και την απραξία μας,
έκλαιε για την υπεροψία του πλούτου,
έκλαιε, μητέρα, για την έλλειψη της αγάπης,
έκλαιε, μητέρα, για τα νιάτα που χάνονται καθημερινά,
δίνοντας τη ζωή της, δίχως λόγο, στα ναρκωτικά...

Ναι, μητέρα, με χαιρέτησε και έκλαιε για μας,
για τα παιδιά όλου του κόσμου, για τους νέους,
για το Γιάννη και τη Μαρία, για το Θέμι και την Ήρα...

Ναι, μητέρα, με χαιρέτησε κι έκλαιε...

Καλή σου νύχτα, μητέρα!

Jesus of Nazareth

Ο Χριστός της Αγάπης κτυπά την πόρτα της καρδιάς μας...
Ο Χριστός της Αγάπης δε μίλησε...δεν παραπονέθηκε... δε γόγγυσε εναντίον κανενός...και ταπεινώθηκε...και υβρίστηκε...και χλευάστηκε ...και μαστιγώθηκε...και φυλακίστηκε...
Και πάλι δε μίλησε...ούτε παραπονέθηκε...και πήρε επάνω του ,σιωπηλά ,όλο τα βάρη και τις αμαρτίες των άνθρώπων και του κόσμου...και σήκωσε το Σταυρό της θυσίας...
Και ο ταπεινός Ιησούς,ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες που περνάμε...τώρα που όλα μπήκαν στη διαδικασία των αριθμών...και η ύλη και η σάρκα και ο ναρκισισμός ροκανίζουν ύπουλα την ζωή των ανθρώπων και πιότερο των νέων...
Ο Ιησούς της Αγάπης ...ο Ιησούς των φτωχών και των ταλαίπωρων της ζωής...ο Ιησούς των αρρώστων και των φυλακισμένων...των ξένων συνανθρώπων μας και των πεινασμένων ...μας κτυπά την πόρτα της καρδιάς μας...και μας περιμένει...