Σάββατο 26 Απριλίου 2008

Κατηχητικός λόγος Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου


Εί τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως.

Εί τις ευγνώμων, εισελθέτω χαίρων εις την χαράν του Κυρίου αυτού.

Εί τις έκαμε νηστεύων, απολαυέτω νύν το δηνάριον.

Εί τις από της πρώτης ώρας ειργάσατο, δεχέσθω σήμερον το δίκαιον όφλημα.

Εί τις μετά την τρίτην ήλθεν, ευχαρίστως εορτασάτω.

Εί τις μετά την έκτην έφθασε, μηδέν αμφιβαλλέτω˙ και γάρ ουδέν ζημειούται.

Εί τις υστέρησεν εις την ενάτην, προσελθέτω, μηδέν ενδοιάζων.

Εί τις εις μόνην έφθασε την ενδεκάτην, μη φοβηθή την βραδύτητα˙ φιλότιμος γάρ ων ο Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον˙ αναπαύει τον της ενδεκάτης, ως τον εργασάμενον από της πρώτης˙ και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει˙ κακείνω δίδωσι και τούτω χαρίζεται˙ και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται˙ και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί. Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου υμών˙ και πρώτοι και δεύτεροι τον μισθόν απολαύετε. Πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων χορεύσατε˙ εγκρατείς και ράθυμοι την ημέραν τιμήσατε˙ νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον. Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες. Ο μόσχος πολύς, μηδείς εξέλθη πεινών. Πάντες απολαύσατε του συμποσίου της πίστεως˙ πάντες απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ εφάνη γάρ η κοινή Βασιλεία. Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα˙ συγνώμη γάρ εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον˙ ηλευθέρωσε γάρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος. Έσβεσεν αυτόν, υπ’ αυτού κατεχόμενος. Εσκύλευσε τον άδην ο κατελθών εις τον άδην. Επίκρανεν αυτόν, γευσάμενον της σαρκός αυτού. Και τούτο προλαβών Ησαϊας εβόησεν˙ ο άδης φησίν, επικράνθη, συναντήσας σοι κάτω.

Επικράνθη˙ και γάρ κατηργήθη.

Επικράνθη˙ και γάρ ενεπαίχθη.

Επικράνθη˙ και γάρ ενεκρώθη.

Επικράνθη˙ και γάρ καθηρέθη.

Επικράνθη˙ και γάρ εδεσμεύθη.

Έλαβε σώμα και Θεώ περιέτυχεν.

Έλαβε γήν και συνήντησεν ουρανώ.

Έλαβεν όπερ έβλεπε και πέπτωκεν όθεν ουκ έβλεπε.

Πού σου, θάνατε, το κέντρον;

Πού σου, άδη, το νίκος;

Ανέστη Χριστός και σύ καταβέβλησαι.

Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες.

Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι.

Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται.

Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος.

Χριστός γάρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο.

Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Χριστός Ανέστη ! Αληθώς Ανέστη !

Πέμπτη 24 Απριλίου 2008

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκαντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Orthodox Byzantine Hymns Good friday

Κυριακή 20 Απριλίου 2008

Θα άλλαζε ο κόσμος…

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν απαντούσαμε στα υπομονετικά κτυπήματα του Χριστού στη θύρα της καρδιάς μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν μικραίναμε κι εξαφανίζαμε τον εγωισμό μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν τη χαρά μας τη χαρίζαμε τους δυστυχισμένους της γης.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν πονούσαμε στον πόνο του συνανθρώπου μας .

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν περιορίζαμε την πολυτέλεια και τις σπατάλες μας .

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν κατανοούσαμε το νόημα της Σταυρικής Θυσίας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν θεωρούσαμε αδελφό μας τον άρρωστο και το φυλακισμένο.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν νιώθαμε αδελφό μας τον ρακένδυτο και τον ξένο.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν προσκαλούσαμε στην οικία μας τον πεινώντα και τον διψώντα.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν κλαίγαμε για τα λάθη και τις παραλείψεις μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σηκώναμε το Σταυρό μας με υπομονή και εγκαρτέρηση.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν γινόμαστε σαν τα μικρά παιδιά.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σεβόμαστε την ανθρώπινη προσωπικότητα.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σταματούσαμε να κρίνουμε ο ένας τον άλλο.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν νιώθαμε ότι κάποιος αδελφό μας κρυώνει.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν αγρυπνούσαμε για τα παιδιά που πεινάνε.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν παρηγορούσαμε τους απελπισμένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν υποστηρίζαμε τους αδικημένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν βοηθούσαμε τους κατατρεγμένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν αγκαλιάζαμε με αγάπη και στοργή τους αποδιωγμένους της κοινωνίας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν μιλούσαμε με ειλικρίνεια και ευθύτητα.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν οι ηγέτες των λαών μάθαιναν τι σημαίνει Αγάπη Χριστού.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν οι ηγέτες των λαών έβαζαν την ειρήνη στην καρδιά τους.

Θα άλλαζε ο κόσμος …αν οι μεγάλοι ηγέτες χάραζαν δρόμους αλληλεγγύης και βοήθειας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σταματούσαν οι ανόητοι εξοπλισμοί.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν ο πόνος και οι κραυγές των θυμάτων των πολέμων γινόταν φωνή στην συνείδηση των «μεγάλων».

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν ακολουθούσαμε την ανηφοριά του Γολγοθά…αν κατανοούσαμε…αν κλαίγαμε και πονούσαμε για τον πλησίον μας…αν ανοίγαμε την καρδιά μας και δίναμε την αγάπη μας στον άνθρωπο…αν προστρέχαμε…αν παρηγορούσαμε…αν προσφέραμε από το υστέρημα μας…

Θα άλλαζε ο κόσμος…

Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Αφιέρωμα : Ο Χριστός της Αγάπης .

Πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια πορείας Χριστού και ήδη είμαστε στον όγδοο χρόνο της 3ης χιλιετίας…


Κι έγιναν πολλά από τότε…και ημέρεψε λίγο ο άνθρωπος…κι άνοιξε η συνείδησή του…κι ήρθε κοντά του και τον συντρόφεψε η αγάπη και η κατανόηση και η ευσπλαχνία…

Κι η γυναίκα πήρε τη θέση που της ανήκε… κι ο δούλος ελευθερώθηκε… και σταμάτησαν να υπάρχουν δούλοι και αφέντες και μαύροι και άσπροι και κίτρινοι…

Και ξύπνησε ο άνθρωπος… κι άρχισε να γίνεται φίλος και μαθητής Χριστού και προς χάριν της Αγάπης του μαρτύρησε και θυσιάστηκε…

Κι άνοιξε κι η πόρτα της καρδιάς του και ξεπήδησαν θεϊκές αρετές …και καλοσύνη και ταπείνωση και δάκρυα αγάπης για τον άνθρωπο…

Κι ο Χριστός ήταν πάντοτε δίπλα μας … σε κάθε μας βήμα …κοντά μας σε κάθε δύσκολη στιγμή… και μας ενίσχυε… και μας στήριζε …και μας παρηγορούσε…και μας έδινε θάρρος κι ελπίδα…

Αυτό κάνει και τώρα με άπειρη με Αγάπη… και είναι συνεχώς κοντά μας…έτσι όπως είπε : " και ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν". (Ματ.28 :20)

Κυριακή 6 Απριλίου 2008

Περί αγάπης,ελπίδος και πίστεως.

Γράφει ο Άγιος Ιωάννης της κλίμακος στον τριακοστό του λόγο :

…Πίστις, ελπίς ,αγάπη μείζων δε πάντων η «αγάπη» (Α΄Κορ. Ιγ΄13), διότι και ο Θεός αγάπη ονομἀζεται (Α΄Ιωάν. Δ΄16). Εγώ όμως την μία την βλέπω σαν ακτἰνα ,την άλλη σαν φως και την Τρίτη σαν ηλιακό δίσκο, και όλες μαζί σαν ένα φωτεινό απαύγασμα και μία και την αυτήν λαμπρότητα. Η μία, η πίστις, δύναται να επιτελέσει τα πάντα. Η άλλη, η ελπίς, περικυκλώνει με το έλεος του Θεού και δεν καταισχύνει τον ελπίζοντα. Και η Τρίτη, η αγάπη, δεν πέφτει ποτέ από το ύψος της ούτε σταματά από το τρέξιμό της ούτε επιτρέπει σ’αυτόν που επλήγωσε με τα βέλη της να ηρεμήσει από την «μακαρίαν μανίαν» που του επροξένησε.

2. Αυτός που θέλει να ομιλεί για την αγάπη είναι σαν να επιχειρεί να ομιλεί για τον ίδιο τον Θεόν. Η ανάπτυξις όμως ομιλίας περί Θεού είναι πράγμα επισφαλές και επικίνδυνο σε όσους δεν προσέχουν. Για την αγάπη γνωρίζουν να ομιλούν οι Άγγελοι, αλλά κι αυτοί ανάλογα με τον βαθμό της Θείας ελλάμψεώς τους. Αγάπη είναι ο Θεός, και όποιος προσπαθεί να δώσει ορισμό του Θεού ομοιάζει με τυφλό που μετρά στην άβυσσο τους κόκκους της άμμου..

3.Η αγάπη ,ως προς την ποιότητά της είναι ομοίωσις με τον Θεόν, όσο βέβαια είναι δυνατόν στους ανθρώπους. Ως προς δε την ενέργειά της, μέθη της ψυχής. Ως προς δε τις ιδιότητές της, πηγή πίστεως, άβυσσος μακροθυμίας, θάλασσα ταπεινώσεως.

4. Η αγάπη κυρίως είναι η απόρριψις κάθε εχθρικής και αντιθέτου σκέψεως, εφ’ όσον " η αγάπη ου λογίζεται το κακόν " ( Α΄Κορ.ιγ΄5). Η αγάπη είναι απάθεια και η υιοθεσία μόνο στην ονομασία διαφέρουν. Όπως ταυτίζεται η ενέργεια στο φως, στην φωτιά και στην φλόγα, έτσι να σκέπτεσαι ότι συμβαίνει και σ’ αυτές. Όσο ποσό, αγάπης λείπει. Τόσο ποσόν φόβου υπάρχει. Διότι όποιος έχει φόβο ή είναι γεμάτος από αγάπη ή είναι νεκρωμένος ψυχικά.

Aπό το βιβλίο "Κλίμαξ" Ιεράς Μονής Παρακλήτου -Ωρωπός Αττικής 2003.