Κυριακή 31 Αυγούστου 2008

Η όμορφη γη...η πατρίδα μας..η πατρίδα των παιδιών μας...

Και το χρέος και η ευθύνη μας είναι να διαφυλάξουμε αυτό το πανέμορφο και υπέροχο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο...

Χρέος μας είναι να ζήσει το φως...να βλαστίζει και να καρπίζει η γη...να ακούγονται τα κελαιδίσματα των πουλιών...να συνεχίζεται η ζωή...να κυλά το νερό στα ποτάμια...να χαίρεται η θάλασσα και το περιβάλλον της...να υπάρχει αέρας...να υπάρχει ουρανός και σύννεφα...να βλέπουεμε τα αστέρια...τον ήλιο και το φεγγάρι...να υπάρχουν τα χρώματά της...το κόκκινο και το μπλε...το πράσινο και το κίτρινο...το λευκό...να υπάρχει η αγάπη κι ο σεβασμός κι η κατανόηση...

Αυτή είναι η γη...η πατρίδα μας...

Υπενθύμιση του παρόντος...ίσως και ξυπνήσουμε επιτέλους...

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Όταν οι άνθρωποι μιλάνε μόνοι τους…

Από τα παράξενα κι αυτό… να βλέπεις ανθρώπους να περπατάνε και να μιλάνε μόνοι τους…να φωνάζουν και να κάνουν χειρονομίες…κι εσύ ,έκπληκτος να ψάχνεται….και να κοιτάζεις δεξιά κι αριστερά … και να λες …που είναι ο άλλος…με ποιον μιλάει…

Τα παράξενα κάποιας άλλης εποχής, τότε, που όταν βλέπαμε τέτοια περιστατικά χαμογελούσαμε …και λέγαμε γι αυτόν « πάει τα έχασε τα λογικά του» …τώρα, στην εποχή μας, θεωρούνται κανονικά και πρόοδος και εξέλιξη …

Όμως, τελικά, αυτό θεωρείται θετικό στις ανθρώπινες σχέσεις ; κι αυτό λέγεται πρόοδος και εξέλιξη των σχέσεων …ή μήπως πρόκειται για ένα ακόμη βήμα προς την αποξένωση…

Είναι κάτι σαν την « Βαβυλωνία» των ανθρώπινων σχέσεων…μια εικόνα που καθένας μιλάει μόνος του…κι ενώ δίπλα του κυκλοφορούν δεκάδες κι εκατοντάδες άνθρωποι κανένας δε μιλάει με τον άλλο…

Ακόμη σκεφτείτε… όταν την απλή τηλεφωνική συνομιλία αντικαταστήσουν τα ανθρώπινα « ολογράμματα»…και περιγράψτε τις εικόνες της καθημερινότητας…

Φαντάζεστε ,λοιπόν, τι θα γίνει όταν στο ίδιο τραπέζι αρχίζουν να παρουσιάζονται άλλες μορφές…όταν στην ίδια αίθουσα διδασκαλίας διπλασιάζονται οι μορφές…όταν στα γήπεδα…στους δρόμους και στις πλατείες αρχίζουν να μπερδεύονται τα πράγματα από τις «ολόγραμμες» ανθρώπινες περιπλανήσεις…

Αλήθεια, αρχίζουν να περιπλέκονται τα πράγματα…και από τώρα ψάχνω να μιλήσω με ένα άτομο…δίχως άλλες παρεμβατικές επικοινωνίες…δίχως τηλέφωνα κι άλλα αξεσουάρ…απλά, βλέποντας το πρόσωπο και τα μάτια του…ακούγοντάς το γνήσια κι αληθινά…

Όταν οι άνθρωποι μιλάνε μόνοι τους…Είναι καλό ή κακό ; δεν ξέρω…σκεφτείτε το…

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

Αφιέρωμα : Το νερό…

Είναι η πηγή της ζωής…η ίδια η ζωή με το χαμόγελό της…η ελπίδα για πρόοδο και πολιτισμό…

Εκεί που στέρεψε…στέρεψαν και οι ελπίδες…και το γέλιο χάθηκε…κι οι άνθρωποι αγρίεψαν…

Σκεφτείτε, λοιπόν, μια Ελλάδα χωρίς νερό…σκεφτείτε τα βουνά μας δίχως μια πρασινάδα…σκεφτείτε το…

Σκεφτείτε τους κάμπους και τα ποτάμια της πατρίδας μας…το γάργαρο νερό από το κουτσουνάρι του χωριού…

Σκεφτείτε τα όλα αυτά να χάσουν τον ήχο και το χρώμα τους…και πέστε μου…και δώστε στα παιδιά σας να τα ζωγραφίσουν…

Νερό η πηγή της ζωής…η ίδια η ζωή με το γέλιο και το χαμόγελό της…η ελπίδα η δική μας και των παιδιών μας…

Σεβασμός, λοιπόν , σεβασμός και σύνεση κι όχι σπατάλη…γιατί τα χρώματα στη φύση θα σταματήσουν να υπάρχουν…

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2008

Ημέρα Τρίτη - η σκέψη του θανάτου

Όταν σκέπτεσαι το θάνατο να προσεύχεσαι και να ζητάς το έλεος του Κυρίου μας, του Ιησού Χριστού ,και να παρακαλάς να σου στέλνει την αγάπη του μέσα από τη δροσιά λίγων δακρύων μετάνοιας.

Χριστέ μου, βοήθησέ με, σε παρακαλώ ενίσχυσέ με, εκείνες τις στιγμές που τα γήινα με παραπλανούν και με κλονίζουν…και δείξε μου, Κύριε, και παιδαγώγησέ με, όπως Εσύ θέλεις …κι όπως γνωρίζεις…

Η σκέψη του θανάτου είναι η παιδαγωγική ράβδος και η συνετή σύντροφος, είναι η οδός για αυτογνωσία…

Κι αυτή η σκέψη είναι αγαπητική …και ταπεινώνει την ανθρώπινη ύπαρξη και την οδηγεί με ασφάλεια προς τον αληθινό προορισμό της…

Η σκέψη του θανάτου δεν είναι εχθρική, αλλά φιλική επίσκεψη του νού στην καρδιά μας...

Είναι ελπίδα για την επιστροφή στην αληθινή πατρίδα μας…εκεί στα ουράνια σκηνώματα…κοντά στο φως το αληθινό…

Η σκέψη του θανάτου είναι ο καλός δάσκαλος και ο συνετός οδηγός της ζωής και της ψυχής μας…είναι τα ξύπνημά μας από την απατηλή προσήλωση στα ψεύτικα και τα μάταια του κόσμου…