Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Αλήθεια σου λέω άκουσέ με!


Αλήθεια σου λέω,άκουσέ με,
ο χρόνος περνάει,γίνεται χθες,
μικρό κοριτσάκι,κλείσε τα μάτια
κι άκου τον άνεμο,μην κλαις.

Άκου σου λέω,πρόσεξέ με,
οι λέξεις στολίζουν τη ζωή,
λέξεις αγάπης για τους άλλους,
λέξεις στοργής για τη Μαρί.

Αλήθεια σου λέω,μίλησέ μου,
το φως λιγοστεύει,για δες,
τα σπίτια ξασπρίσαν,γέμισαν σκόνη,
μικρή μου Μαρία,ψάξε και βρες.

Σκέψου,λοιπόν,κι άγγιξέ με,
το δάκρυ της Μάνας είναι ζεστό,
έλα κοντά μου,αγκάλιασέ με,
ο χρόνος περνάει,πάψε να κλαις.

Βλέπεις, ξημέρωσε,ήρθε το φως,
φεύγει ο πατέρας,περνάει εμπρός,
τα γέλια αρχίσαν,τα πρώτα φιλιά,
γεννιέται η ελπίδα κι ο χρόνος ξανά.

Μικρή μου Μαρία,καλή μου Μαρί,
άνεμος ήταν,φώς της αυγής,
σκέψεις περίσκεψης κι ελπίδας μαζί,
λέξεις αγάπης, λέξεις ζωής.

Το ποίημα αυτό έχει μελοποιηθεί από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Βενιζέλειου ωδείου Χανίων κ. Ιωάννη Μεντζελόπουλο και είναι καταχωρημένο στο βιβλίο "Γράφοντας στη μητέρα" του Γ.Χ.Καραβιώτη. Αφιερώνεται σε όλα τα παιδιά του κόσμου και στη Μαρία!

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Το τραγούδι των χρωμάτων!

Για τα παιδιά όλου τού κόσμου...για την ελπίδα και το φως...γι αυτά τα μικρά και μεγάλα λουλουδάκια...

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Αφιέρωμα : Επείγον Γἀζα...
Η φωτογραφία τα λέει όλα...σ'αυτές τις ανθρώπινες στιγμές... τα σχόλια περιττεύουν...

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

Χάρης Νικολαΐδης : Δώστε ένα λεπτό αγάπης απ’ τη ζωή σας…

Ένα λεπτό απ’ τη ζωή μας… για τον Ελληνοαυστραλό συγγραφέα Χάρη Νικολαΐδη…

Ένα λεπτό από το χρόνο μας …για ένα μήνυμα συμπαράστασης …τηλεφωνώντας στο 210 6710155 στην Πρεσβεία της Ταϊλάνδης.

Ένα λεπτό από τα βάθη της καρδιάς μας… για να δώσουμε λίγη ελπίδα…στέλνοντας ένα e-mail στο thaiath@otenet.gr

Ένα λεπτό αγάπης…για να απαλύνουμε το δυσβάστακτο πόνο της φυλακής του…

Ένα λεπτό αλληλεγγύης…για δυναμώσουμε τη φωνή της δικαιοσύνης…

Ένα λεπτό απ’ τη ζωή μας…μικρές σκέψεις…σιωπηλή δράση…για να ξυπνήσουμε συνειδήσεις…

Ένα λεπτό, φίλοι μου, έστω ένα λεπτό…ένα λεπτό για να ακουστούν οι φωνές μας σ’ όλο τον κόσμο…

Ένα λεπτό απ’ τη ζωή μας… ένα λεπτό αγάπης... για τον συγγραφέα Χάρη Νικολαΐδη… για κάθε άνθρωπο που καταδιώκεται τόσο εύκολα…

Ο Χάρης Νικολαΐδης , καταδικάστηκε σε τριετή κάθειρξη από δικαστήριο της Ταϊλάνδης ,γιατί το 2005 έγραψε βιβλίο(νουβέλα) με τίτλο Verisimilitude (Αληθοφάνεια), το οποίο αναφερόταν σε κάποιο ανώνυμο εστεμμένο Ταϊλανδό πρίγκιπα και τη σκανδαλώδη ζωή του και κατά την κρίση των Αρχών πρόσβαλε τη μοναρχία.

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Μπάρακ Ομπάμα : Μια Τελετή πρόκλησης και σπατάλης για όλο τον κόσμο …


Η τελετή ορκωμοσίας προβλέπεται ότι θα κοστίσει επισήμως 47 εκατομμύρια δολλάρια και κατ΄άλλους θα υπερβεί τα 150 εκατομμύρια δολλάρια.

Κι αυτά θα γίνουν, όταν όλοι μιλάνε για την παγκόσμια οικονομική κρίση…αλλά και την οικονομική κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Όταν άνθρωποι θα χάσουν τη δουλειά και το σπίτι τους…κι ακόμη αυτόν τον επιούσιον…

Όταν άνθρωποι θα πάνε στη φυλακή εξαιτίας των χρεών τους…

Όταν οικογένειες κινδυνεύουν να διαλυθούν και να φθάσουν σε σημείο απελπισίας…

Και είναι πρόκληση αν αναλογιστούμε τα σοβαρά προβλήματα του κόσμου…

Όταν άνθρωποι πεινάνε…όταν υποφέρουν και δυστυχούν…

Και είναι πρόκληση και σπατάλη…γιατί τα «τότε» λεγόμενα του Ομπάμα … προκαλούν τώρα τον Αμερικανικό λαό μ'αυτή την πράξη…όπως τον προκάλεσαν και οι προηγούμενοι Πρόεδροι …

Και είναι πρόκληση…γιατί ο κόσμος πίστεψε στα λόγια του…κι ακόμη, γιατί γέμισε την καρδιά του με ελπίδα…

Τελετή ορκωμοσία του Μπάρακ Ομπάμα, λοιπόν, τελετή ορκωμοσίας των 47 ή 150 εκατομμυρίων δολαρίων…

Τελετή ορκωμοσίας πρόκλησης…τελετή σπατάλης…τελετή μη κατανόησης του κόσμου και της πραγματικότητας..

Γι αυτό…γι’ αυτό καλούμε τον Μπάρακ Ομπάμα να αλλάξει τα πράγματα…κι’ απλά…πολύ απλά να πάει στην ορκωμοσία…

Κι αυτή του η πράξη θα είναι και η καλύτερη πολιτική…το καλύτερο παράδειγμα…

Περιμένουμε, λοιπόν, περιμένουμε…κι η Τρίτη είναι ακόμη μακριά…

Περιμένουμε για κάτι καλύτερο ... για κάτι ομορφότερο για τον κόσμο…

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Αφιέρωμα : Ο Ραούλ Φολερώ –Το βιβλίο της αγάπης !



Γράφει ο Ραούλ Φολερώ στο βιβλίο της Αγάπης .

Είδα αυτό το όνειρο : Ένας άνθρωπος παρουσιάζετο στο κριτήριο του Κυρίου :
«Δες, Θεέ μου, του έλεγε, τήρησα τον Νόμο Σου, δεν έκαμα τίποτε το αισχρό, το κακό ή το αντίθρησκο. Κύριε, τα χέρια μου είναι καθαρά.

-Ασφαλώς, ασφαλώς του απαντούσε ο Καλός θεός…Αλλ’ είναι άδεια».

Κύριε, μάθε μας να μη αγαπούμε πια τον εαυτό μας, να μη είμαστε πια ικανοποιημένοι αγαπώντας τους δικούς μας, αγαπώντας εκείνους που μας αγαπούν.

Κύριε, μάθε μας να μη σκεπτόμαστε παρά τους άλλους, ν’ αγαπούμε, πρώτ’ από όλα, αυτούς που δεν αγαπήθηκαν.

Κύριε, κάνε μας να υποφέρουμε με τον πόνο των άλλων.

Κύριε, μη επιτρέψεις πια να ευτυχούμε μόνοι μας…

Κύριε δώσε μας την αγωνία της παγκόσμιας δυστυχίας κι απελευθέρωσέ μας από τον εαυτό μας.

Κύριε, θα ήθελα τόσο να βοηθήσω τους άλλους να ζήσουν, όλους τους άλλους, τους αδελφούς μου, που θλίβονται και υποφέρουν χωρίς να ξέρουν γιατί, περιμένοντας τον θάνατο να τους απολυτρώσει.

Να εμποδίσω τους φτωχούς να πεθάνουν είναι μια καλή πράξη. Άλλά , αν πρόκειται να τους αφήσω να πεθαίνουν από πείνα σ΄ όλη τους τη ζωή, αν κάνω τη ζωή τους ένα ατέλειωτο θάνατο, γίνομαι τότε συνένοχος σ’ αυτό το έγκλημα, αφού κρατώ σε υπερβολικό βαθμό ότι χρειάζεται για να ζήσουν.
Λόγια απλά...λόγια Χριστού για τον συνάνθρωπό μας...λέξεις στοργής...για ένα κόσμο κατανόησης και αλληλεγγύης και συμπάραστασης...σκέψεις αγάπης !

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

Just for One Day - Imagine Peace...Μόνο για μια μέρα...έτσι φαντάζομαι την Ειρήνη!

Έκκληση για ειρήνη…έκκληση σε Ισραήλ και Χαμάς…

Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται…και ίσως καθένας να προβάλλει τους δικούς του λόγους, όμως, δημιουργήσατε μία θλιβερή και απαράδεκτη κατάσταση…και το αποτέλεσμα :Είναι ο θάνατος…κι ο φόβος …και η ανασφάλεια…

Και κάνω έκκληση στους ηγέτες…και στους λαούς τους…και μεταφέρω τις ιαχές του κόσμου…και τους ζητάμε να δείξουν σύνεση, έστω και τώρα…και να αναθεωρήσουν και σκέψεις και πράξεις…

Στους ηγέτες, λοιπόν ,απευθυνόμαστε…απλά και καθαρά…και κάνουμε έκκληση για ειρήνη...

Και κάνουμε έκκληση για ειρήνη…έκκληση για καλοσύνη…έκκληση για Αγάπη…
Αφιέρωμα : Αλληλεγγύη… και συμπαράσταση !!


Όταν κάποιος άνθρωπος στον κόσμο έχει ανάγκη…

Όταν κάποιος πεινάει και δυστυχεί στον τόπο του…

Όταν κάποιος είναι μόνος και ξένος και αβοήθητος…

Όταν κάποιος αναγκαστικά γίνεται πάροικος…

Τότε δίνουμε το χέρι και την καρδιά μας…


Όταν ένας λαός διώκεται και πυροβολείται…

Όταν ένας λαός βορβαδίζεται και κατακαίονται οι εστίες του…

Όταν ένας λαός…ένας λαός στη Γάζα δολοφονείται…

Όταν ένας λαός κατακρεουργείται και χάνεται…

Τότε φωνάζουμε και ζητάμε δικαιοσύνη…


Όταν τα μικρά παιδιά σκοτώνονται ανελέητα…

Όταν τα μικρά παιδιά γίνονται θύματα της βαρβαρότητας…

Όταν τα μικρά παιδιά θυσιάζονται χάριν σκοπιμοτήτων…

Όταν τα μικρά παιδιά στερούνται τη θαλπωρή και το χαμόγελο…

Τότε σηκώνουμε τα χέρια στον ουρανό και προσευχόμαστε…

Ας βοηθήσουμε, λοιπόν, όλοι μας…όπως μπορεί καθένας…
κι ας δείξει την Αγάπη του …κι όλοι ξέρουμε τον τρόπο…

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009

Αφιέρωμα : Γιατροί χωρίς Σύνορα...

Καθώς οι επιθέσεις κρατούν τους ασθενείς στα σπίτια, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα φέρνουν τις κλινικές στις γειτονιές.

Έτσι κι εμείς, καλούμε όσους θέλουν να στηρίξουν το έργο τους, αυτή την πραγματικά τιτάνια προσπάθεια τους....υποστηρίζοντας ή συμμετέχοντας σε αποστολή ... http://www.msf.gr/

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009

Μια λέξη μόνο… μια λέξη...


Μια λέξη μόνο για τα παιδιά των πολέμων…γι αυτά τα αθώα πλάσματα, που η υπεροψία της ανθρώπινης εξουσίας πειραματίζεται επάνω στο αθώο αίμα τους…

Μια λέξη μόνο για τα παιδιά των πολέμων…για αυτά τα βλαστάρια του κόσμου, που η ανθρώπινη μανία τους στέρησε το δικαίωμα να ζήσουν…

Μια λέξη μόνο για τα παιδιά των πολέμων…για αυτά τα μικρά παιδιά του πόνου, που η ανθρώπινη τρέλα μετέτρεψε το αθώο γέλιο τους σε κλάμα και σπαραγμό…

Μια λέξη μόνο για τα παιδιά των πολέμων…γι αυτά τα μικρά μας αδέλφια, που ανθρώπινη μικροψυχία τους στέρησε το δικαίωμα στην ελπίδα…

Μια λέξη μόνο για τα παιδιά των πολέμων, γι αυτά τα μικρά με τα άδολα μάτια, που η ανθρώπινη σκληρότητα καταπλήγωσε τη μικρή τρυφερή τους ψυχή…

Μια λέξη μόνο για τα παιδιά των πολέμων, γι αυτά τα παιδιά στην ταλαίπωρη και πολυπαθή Γάζα…για τα παιδιά σε κάθε γωνιά του κόσμου, που η ανθρώπινη ανοησία συνεχίζει γκρεμίζει και να κατακαίει το είναι τους…που ηδονίζεται με το αίμα νηπίων…που στερεί το γέλιο και το χαμόγελο τους … που αφανίζει τα όνειρα και τις ελπίδες τους …

Μια λέξη μόνο για τα παιδιά των πολέμων…γι αυτά τα καταπληγωμένα παιδικά λουλούδια της γης, που η ανθρώπινη κυνικότητα παραθεώρησε στο πέρασμά της…

Μια λέξη μόνο…μια λέξη … αφιερωμένη στους ηγέτες που οργανώνουν τον αφανισμό των μικρών παιδιών…που συντελούν στη δυστυχία των ανθρώπων…μια λέξη…αφιερωμένη σ΄ όλους τους ηγέτες του κόσμου που σπέρνουν τη θλίψη, δυστυχία και την απόγνωση…

Μια λέξη μόνο…αυτή που θα έλεγαν τα μικρά παιδιά της Γάζας…μια λέξη λίγο πριν το μακρινό ταξίδι τους…μια λέξη ζωγραφισμένη στα άδοά μάτια τους...ανάμικτη με αίμα και πόνο και δάκρυα και παράπονο…

Μια λέξη μόνο…μια λέξη… Τη διαβάζω : ΝΤΡΟΠΗ !!

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Ματαιότης…ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης…


O άνθρωπος, τελικά, μέχρι τώρα, δε κατόρθωσε να κατανοήσει κάποια βασικά πράγματα, όπως, το τι σημαίνει αγάπη και ειρήνη …

Κι ενώ, όλη η ανθρώπινη ιστορία είναι γιομάτη με χιλιάδες παραδείγματα του «κακού»…συνεχίζουμε, ως άνθρωποι και ως ηγέτες την ίδια αλλοπρόσαλλη πορεία…

Και ως πρώτο μέσον χρησιμοποιούμε τη δύναμη του ισχυρού…και τότε εξαφανίζεται το «καλό»…και χάνεται η αγάπη και η ειρήνη και δικαιοσύνη…

Κι ο κόσμος μας…βάφεται στο αίμα…κι ο θάνατος γίνεται απλά αριθμός…και ψυχραίνεται η καρδιά των ηγετών…και τα όπλα, αυτά τα εργαλεία του θανάτου, θεοποιούνται…

Κι η δυστυχία απλώνεται παντού…και ζωγραφίζεται στα μάτια των μικρών παιδιών ως κλάμα και δάκρυ και απόγνωση και απελπισία…

Και οι ηγέτες…από κάθε πλευρά δεν καταλαβαίνουν…ούτε κατανοούν τον πόνο και την οδύνη που προκαλούν…

Και νομίζουν ότι έτσι δίνουν λύση στο κάθε πρόβλημα…ότι έτσι θα επιτύχουν …με τον φόβο και τον τρόμο…με τη φωτιά και τις καταστροφές…με το ξεσπίτωμα των ανθρώπων από τις εστίες τους …

Όμως, όταν κάποιοι σκέφτονται και ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο…χρησιμοποιώντας τη βία αντί της αγάπης, τότε ο κόσμος μας ολισθαίνει επικίνδυνα προς την καταστροφή…

Ας σταματήσουν, επιτέλους, οι εκατέρωθεν εγωισμοί…κι ας πρυτανεύσει η λογική και η δικαιοσύνη… και ειρήνη και η ζεστασιά της καρδιάς…κι ας μιλήσουν ξανά…ας δείξουν καλή διάθεση, έστω προς όφελος των λαών τους…

Και μιλάμε για το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους…και τους καλούμε να ανατρέξουν στο βάθος του χρόνου…και να ψάξουν για τα «καλά» και τα «κακά» των λαών τους…κι ας πάρουν το καλύτερο…κάθε τι που μιλάει για αγάπη και συνάνθρωπο… οτιδήποτε το ειρηνικό και δίκαιο…κι αυτό να χρησιμοποιήσουν αντί για όπλα…

Διαφορετικά ,ξαναγυρνούν τα πράγματα στη νηπιακή ηλικία…στο οφθαλμό αντί οφθαλμού…και στο οδόντα αντί οδόντος…και το αποτέλεσμα…

Και το ξαναλέμε : Ματαιότης…ματαιοτήτων…