Σάββατο 18 Απριλίου 2009

Κατηχητικός λόγος Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.


Εί τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως.

Εί τις ευγνώμων, εισελθέτω χαίρων εις την χαράν του Κυρίου αυτού.

Εί τις έκαμε νηστεύων, απολαυέτω νύν το δηνάριον.

Εί τις από της πρώτης ώρας ειργάσατο, δεχέσθω σήμερον το δίκαιον όφλημα.

Εί τις μετά την τρίτην ήλθεν, ευχαρίστως εορτασάτω.

Εί τις μετά την έκτην έφθασε, μηδέν αμφιβαλλέτω˙ και γάρ ουδέν ζημειούται.

Εί τις υστέρησεν εις την ενάτην, προσελθέτω, μηδέν ενδοιάζων.

Εί τις εις μόνην έφθασε την ενδεκάτην, μη φοβηθή την βραδύτητα˙ φιλότιμος γάρ ων ο Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον˙ αναπαύει τον της ενδεκάτης, ως τον εργασάμενον από της πρώτης˙ και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει˙ κακείνω δίδωσι και τούτω χαρίζεται˙ και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται˙ και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί. Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου υμών˙ και πρώτοι και δεύτεροι τον μισθόν απολαύετε. Πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων χορεύσατε˙ εγκρατείς και ράθυμοι την ημέραν τιμήσατε˙ νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον. Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες. Ο μόσχος πολύς, μηδείς εξέλθη πεινών. Πάντες απολαύσατε του συμποσίου της πίστεως˙ πάντες απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ εφάνη γάρ η κοινή Βασιλεία. Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα˙ συγνώμη γάρ εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον˙ ηλευθέρωσε γάρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος. Έσβεσεν αυτόν, υπ’ αυτού κατεχόμενος. Εσκύλευσε τον άδην ο κατελθών εις τον άδην. Επίκρανεν αυτόν, γευσάμενον της σαρκός αυτού. Και τούτο προλαβών Ησαϊας εβόησεν˙ ο άδης φησίν, επικράνθη, συναντήσας σοι κάτω.

Επικράνθη˙ και γάρ κατηργήθη.

Επικράνθη˙ και γάρ ενεπαίχθη.

Επικράνθη˙ και γάρ ενεκρώθη.

Επικράνθη˙ και γάρ καθηρέθη.

Επικράνθη˙ και γάρ εδεσμεύθη. Έλαβε σώμα και Θεώ περιέτυχεν. Έλαβε γήν και συνήντησεν ουρανώ. Έλαβεν όπερ έβλεπε και πέπτωκεν όθεν ουκ έβλεπε.

Πού σου, θάνατε, το κέντρον;

Πού σου, άδη, το νίκος; Ανέστη Χριστός και σύ καταβέβλησαι.

Ανέστη Χριστός και πεπτώκασι δαίμονες.

Ανέστη Χριστός και χαίρουσιν άγγελοι.

Ανέστη Χριστός, και ζωή πολιτεύεται.

Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Χριστός γάρ εγερθείς εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο. Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.

Χριστός Ανέστη ! Αληθώς Ανέστη !

Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Χριστέ μου! Ω Γλυκύ μου Έαρ !

Χριστέ μου! Σήμερα σε υμνούμε ! Υμνούμε την ταφήν σου κι όμως ,η καρδιά μας, πέραν από τον πόνο που φωλιάζει μέσα της, αγαλλιάζει από χαρά κι ελπίδα για το άνοιγμα των ουρανών...για τη μοναδική Θυσία σου !

Χριστέ μου ! Σε υμνούμε για την Αγάπη σου για τον άνθρωπον...για τον ανώνυμο και ελάχιστο άνθρωπο...για τον παραπεταμένο και αποδιωγμένο...για τον φτωχό και το δυστυχισμένο...για κάθε αμαρτωλό μου επιζητά την βοήθεια...για κάθε απελπισμένο...

Χριστέ μου ! Σε υμνούμε ! Υμνούμε την ένδοξη ταφή σου! υμνούμε το φως το ανέσπερον που διέλυσε το σκοτάδι ! Υμνούμε την καλωσύνη και την πραότητα και την Άκρα Ταπείνωση Σου!

Χριστέ ! Σήμερα στις εκκλησιές μικρά παιδιά υμνούν…υμνούν και κλαίνε από χαρά ! Και υμνούν το Άγιο Όνομά σου !

Χριστέ μου ! Σήμερα δεν είναι πένθος...δεν υπάρχει θλίψη και απελπισία...γιατί ...γιατί κι ο Άδης χιλιάδες χρόνια Σε ανέμενεν με ελπίδα ! Ανέμενεν τον Ένδοξον τον πηγαιμό Σου για να καταλύσεις την Πύλες του...για να διδάξει κι εκεί την Αγάπη σου!

Χριστέ μου ! Χριστέ Ιησού της ζωής μας! Ω Γλυκύ μου Έαρ !

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Θα άλλαζε ο κόσμος…



Θα άλλαζε ο κόσμος… αν απαντούσαμε στα υπομονετικά κτυπήματα του Χριστού στη θύρα της καρδιάς μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν μικραίναμε κι εξαφανίζαμε τον εγωισμό μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν τη χαρά μας τη χαρίζαμε τους δυστυχισμένους της γης.

Θα άλλαζε ο κόσμος… αν πονούσαμε στον πόνο του συνανθρώπου μας .

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν περιορίζαμε την πολυτέλεια και τις σπατάλες μας .

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν κατανοούσαμε το νόημα της Σταυρικής Θυσίας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν θεωρούσαμε αδελφό μας τον άρρωστο και το φυλακισμένο.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν νιώθαμε αδελφό μας τον ρακένδυτο και τον ξένο.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν προσκαλούσαμε στην οικία μας τον πεινώντα και τον διψώντα.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν κλαίγαμε για τα λάθη και τις παραλείψεις μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σηκώναμε το Σταυρό μας με υπομονή και εγκαρτέρηση.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν γινόμαστε σαν τα μικρά παιδιά.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σεβόμαστε την ανθρώπινη προσωπικότητα.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σταματούσαμε να κρίνουμε ο ένας τον άλλο.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν νιώθαμε ότι κάποιος αδελφό μας κρυώνει.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν αγρυπνούσαμε για τα παιδιά που πεινάνε.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν παρηγορούσαμε τους απελπισμένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν υποστηρίζαμε τους αδικημένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν βοηθούσαμε τους κατατρεγμένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν μιλούσαμε με τους αποδιωγμένους της κοινωνίας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν μιλούσαμε με ειλικρίνεια και ευθύτητα.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν οι ηγέτες των λαών μάθαιναν τι σημαίνει Αγάπη Χριστού.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν οι ηγέτες των λαών έβαζαν την ειρήνη στην καρδιά τους.

Θα άλλαζε ο κόσμος …αν οι μεγάλοι ηγέτες χάραζαν δρόμους αλληλεγγύης και βοήθειας.

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν σταματούσαν οι ανόητοι εξοπλισμοί.

Θα άλλαζε ο κόσμος…ο πόνος και οι κραυγές των θυμάτων των πολέμων γινόταν φωνή στην συνείδηση των «μεγάλων».

Θα άλλαζε ο κόσμος…αν ακολουθούσαμε την ανηφοριά του Γολγοθά…αν κατανοούσαμε…αν κλαίγαμε και πονούσαμε για τον πλησίον μας…αν ανοίγαμε την καρδιά μας και δίναμε την αγάπη μας στον άνθρωπο…αν προστρέχαμε…αν παρηγορούσαμε…αν προσφέραμε από το υστέρημα μας…

Θα άλλαζε ο κόσμος…

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Συμπαράσταση στους σεισμοπαθείς της Ιταλίας .

Eίμαστε κοντά σας…και σ΄ αυτές τις δύσκολες στιγμές ,η καρδιά μας προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο της δικιά σας καρδιάς...και πονάμε και προσευχόμαστε για σας !