Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου : Περί της Ελεημοσύνης

Λύτρο της ψυχής είναι η ελεημοσύνη. Γι’ αυτό, όπως οι νιπτήρες γεμάτοι νερό βρίσκονται μπροστά από την είσοδο του ναού, για να πλύνεις τα χέρια σου, έτσι έξω από το ναό κάθονται και οι φτωχοί, για να πλύνεις τα χέρια της ψυχής. Έπλυνες με το νερό τα σωματικά χέρια;

Πλύνε και τα χέρια της ψυχής με την ελεημοσύνη. Μην προφασίζεσαι φτώχεια. Η χήρα μέσα στην τρανή της φτώχεια φιλοξένησε τον Ηλία. Και η φτώχεια της δεν έγινε εμπόδιο, αλλά με πολλή χαρά τον υποδέχθηκε. Γι’ αυτό και απόλαυσε αντάξιους καρπούς και θέρισε τα στάχυα της ελεημοσύνης.

Αλλά ίσως να μου πει ο ακροατής: «Δώσε μου τον Ηλία!». Γιατί ζητάς τον Ηλία; Αντί του Ηλία σου δίνω τον Δεσπότη και συ δεν τον τρέφεις. Εάν εύρισκες τον Ηλία πως θα τον φιλοξενούσες; Απόφαση του Δεσπότη των όλων Χριστού είναι ο λόγος: «όποιος κάμει κάτι καλό σε έναν από αυτούς τους ασήμαντους, σε μένα το έκαμε».

Εάν ο βασιλιάς καλούσε κάποιον σε δείπνο και έλεγε στους παρευρισκόμενους υπηρέτες: «Περιποιηθείτε τον πολύ αυτόν σαν να περιποιείστε εμένα, αυτός όταν βρέθηκα σε φτώχεια με έθρεψε και με φιλοξένησε, αυτός σε δύσκολους καιρούς πολύ με ευεργέτησε», στην περίπτωση αυτή ο καθένας μας δεν θα ξόδευε όλα του χρήματα για ‘κείνον που ο βασιλιάς του έδειξε τόση ευγνωμοσύνη; Δεν θα φρόντιζε να τον εξυπηρετήσει και να συνδεθεί μαζί του φιλικά;

Είδατε πόση δύναμη έχει ο λόγος; Κι αν προκειμένου περί βασιλιά, που είναι άνθρωπος, έχει το πράγμα τόσο μεγάλη τιμή, σκέψου το Χριστό εκείνη την ημέρα να σε καλεί εμπρός στους αγγέλους και να λέει: «Αυτός όταν ήμουν στη γη με φιλοξένησε, αυτός με χίλιους δυο τρόπους με ευεργέτησε, αυτός όταν ήμουν ξένος με περιμάζεψε». Σκέψου, λοιπόν, τι θάρρος θα ‘χεις εμπρός στους αγγέλους, τι καύχημα εμπρός στους αγίους! Πώς να μην έχει θάρρος παραπάνω από τους αγγέλους, αυτός που έχει το Χριστό μάρτυρα των καλών του έργων;

Μεγάλο πράγμα λοιπόν η ελεημοσύνη, αδελφοί μου! Ας την αγαπήσουμε, μιας και τίποτε δεν είναι ανώτερό της. Είναι ικανή να σβήσει κάθε αμαρτία και από την καταδίκη να μας λυτρώσει. Ενώ εσύ σιωπάς, αυτή σου συμπαραστέκεται και σε υπερασπίζεται. Μάλλον, ενώ εσύ σιωπάς, μύρια στόματα ευχαριστούν για σένα. Τόσο μεγάλα αγαθά πηγάζουν από την ελεημοσύνη, και μεις αμελούμε και αδιαφορούμε.

Δώσε ψωμί, όσο μπορείς. Δεν έχεις ψωμί; Δώσε τουλάχιστον έναν οβολό. Δεν έχεις οβολό; Δώσε ένα ποτήρι δροσερό νερό. Δεν έχεις ούτε αυτό; Πένθησε μαζί με τον θλιμμένο και θα λάβεις μισθό. Γιατί ο μισθός εξαρτάται από τη προαίρεσή σου και όχι από το τι μπόρεσες να κάμεις.

Το κείμενο λήφτηκε από την ιστοσελίδα : http://img.pathfinder.gr/clubs/files/54589/24.doc Απόδοση στη νεοελληνική Φώτιος Ι. Μάλαινος

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Περί της φιλίας ο λόγος...

Είναι η ιστορία δύο φίλων που περπατούν στην έρημο. Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο :

ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ. Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψε πάνω σε μια πέτρα :

ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε :
Όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί;

Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να το σβήσουν. Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».

ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.
(Το άρθρο αυτό εστάλη από hamomilaki@googlegroups.com εκ μέρους Antonis Kamitsios (akamitsios@mof-glk.gr)

Αφιέρωμα : Η γέννηση του Χριστού

Αφιέρωμα για τα δυστυχισμέμα παιδιά των πολέμων...και προσεύχομαι ...αυτές τις Άγιες μέρες, η Αγάπη του μικρού Ιησού να απαλύνει τον πόνο και τη δυστυχία τους...

Καλά Χριστούγεννα σ'όλο τον κόσμο ! Καλά Χριστούγεννα σ'όλα τα παιδιά !

Αφιέρωμα : Η γέννηση του Χριστού !

Αφιέρωμα για τα παιδιά όλου του κόσμου...και πιότερο για τα παιδιά που στερούνται τα βασικά κι απαραίτητα για τη ζωή τους ... αυτά που εμείς τα πετάμε στα σκουπίδια... και προσεύχομαι , ο μικρός Ιησούς να μας φωτίσει και να μαλακώσει την καρδιά μας, έστω αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων.

Καλά Χριστούγεννα ! Καλά Χριστούγεννα σ' όλο τον κόσμο !

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Αφιέρωμα : Ναρκωτικά και νέοι
Τα Ναρκωτικά… είναι πλάνη και φυγή από την πραγματικότητα, είναι η καταστροφή της νεότητας, είναι οι ψεύτικες και αβέβαιες Ατλαντίδες ,που μάταια αναζητούν οι νέοι, είναι το περιθώριο, είναι η αρρώστια του σώματος και της ψυχής…

Τα ναρκωτικά, τελικά, οδηγούν προς το θάνατο, όχι μόνο το φυσικό, αλλά και των ονείρων και των οραμάτων του χρήστη…γιατί σκοτώνουν τη θέληση και απαξιώνουν την προσπάθεια κι ακόμη την ελπίδα για κάτι το καλύτερο.

Τα ναρκωτικά εργάζονται ύπουλα και ξεγελούν τους νέους, προσφέροντάς τους δήθεν αξέχαστες εμπειρίες και υπέρβαση του κατεστημένου …όμως, σιγά-σιγά τους αιχμαλωτίζουν και διαλύουν το είναι τους και την αγάπη τους για τη ζωή…

Τα ναρκωτικά υπόσχονται στο χρήστη «το κάτι άλλο», που στις καρδιές των νέων αυτό το μυστικοπαθές και αόριστο καταγράφεται ως μία πορεία αναζήτησης, η οποία «στολίζεται» και ενισχύεται με τη συναναστροφή, με την παρέα. κι αυτή είναι η πλάνη και η παγίδα που στήνει το κακό …

Τα ναρκωτικά αρρωσταίνουν το σώμα με πολλές αρρώστιες και καταστρέφουν και παραμορφώνουν την ομορφιά και τη φρεσκάδα του, ώστε το νεανικό σώμα να φαίνεται ταλαιπωρημένο και παραμορφωμένο από το δηλητήριο των ναρκωτικών…

Είναι ,λοιπόν, τα ναρκωτικά η φθορά και η συντριβή και σώματος και του πνεύματος και της ψυχής κι όλα αυτά προωθούνται και γίνονται με ωραιοποιημένο τρόπο…κάτω από το φως της νεότητας ,του ενθουσιασμού και της ελπίδας, αλλά και των τόσων προβλημάτων που μπορεί να την ακολουθήσουν και ιδιαίτερα τους εφήβους(κυρίως η διαλυμένη οικογένεια).

Αυτά είναι τα ναρκωτικά με λίγα λόγια κι ο σκοπός τους είναι η διάλυση της προσωπικότητας του ανθρώπου και η συνολικότερη αποδραστηριοποίησή του από κάθε τι το ωραίο και ευγενικό .Όμως, κεντρικός τους στόχος είναι οι νέοι, τα α νιάτα όλου του κόσμου.

Οι νέοι… μοιάζουν σαν τα λουλούδια, σαν την Άνοιξη και το φως της, σαν το δροσερό αεράκι που ανακουφίζει τον οδοιπόρο.

Έτσι είναι οι νέοι γιομάτοι ομορφιά και φως, γιομάτοι αισιοδοξία και ελπίδα, γιομάτοι ζωή και σφρίγος, ακούραστοι, ορμητικοί, άφοβοι, τολμηροί, ριψοκίνδυνοι…

Έτσι είναι οι νέοι…έτσι ξεκινούν…ολοκάθαροι…μικρό ζυμαράκι, που εξαρτάται από τα επιδέξια χέρια του πλαστουργού για να πάρει σχήμα και ουσία και περιεχόμενο…

Κι είναι οι νέοι γιομάτοι όνειρα και ιδέες και οράματα…και θέλουν να φτιάξουν τον κόσμο…να τον πλάσουν καλύτερο και παλεύουν…κι αγωνίζονται και είναι αποφασιστικοί και συγκρούονται…

Κι είναι ακόμη ευαίσθητοι κι ανοιχτοί στο καινούργιο…και δέχονται εύκολα τις επιρροές…και απερίσκεπτα κι ασύνετα μπορούν να διαλέξουν και το κακό και παράλογο και το καταστροφικό …

Οι νέοι είναι θαλασσοπόροι κι αναζητητές και δε σκέφτονται κινδύνους, γιατί κυριαρχεί πιότερο το συναίσθημα από τη λογική και μιλούν και σκέφτονται και ενεργούν κάτω από μια έντονη και φορτισμένη ψυχική αναστάτωση...

Κι αυτό εκμεταλλεύονται τα ναρκωτικά, αυτή την αγωνία τους στο ξεκίνημά τους…αυτή την «πρωτιά και την αρχή τους» για τον αυτοπροσδιορισμό και επιβεβαίωσή τους …για τη θέληση τους να αλλάξουν τα πράγματα και να δημιουργήσουν άλλα…

Και τα ναρκωτικά είναι ένας παράλογος δρόμος, που επιτρέπει σε κάποιους νέους να λοξοδρομήσουν …και να δεχτούν το πλάνο και παγερό αγκάλιασμα τους…και η αιτία... πάντοτε υπάρχει κι εύκολα διαπιστώνεται …