Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Όλοι οι λαοί του κόσμου,ας συμπαρασταθούμε στους σεισμοπαθείς της Ιαπωνίας.

Σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές για τον λαό της Ιαπωνίας, ας έρθουμε κοντά τους κι ας δείξουμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας.

Και οι μεγάλοι του κόσμου,ας δουν με Αγάπη Χριστού το ανθρώπινο πόνο και το δράμα των πληγέντων από το σεισμό.

Και ο Ο.Η.Ε., ας κτυπήσει το καμπανάκι όλου του κόσμου για να συγκεντρωθούν χρήματα ή εφόδια ...

Και πρέπει να ξέρουμε όλοι... ότι όταν υπάρχει πόνος στα μάτια των ανθρώπων,όλοι μας...χωρίς καμία εξαίρεση, ας προσπαθούμε να τον απαλύνουμε με αγάπη...με πολύ αγάπη !

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Τώρα τελευταία πολλοί είναι αυτοί που αναλύουν την Ελληνική κοινωνία και ,τελικά ,προσδιορίζουν τις ευθύνες της οικονομικής κρίσης στο λαό.

Δηλαδή,ότι τόσα χρόνια ο λαός είχε κακομάθει κι ήταν σπάταλος...

Και πολλοί ειδήμονες επί του θέματος καταπιάνονται από επιμέρους στοιχεία και γενικεύουν...και βγάζουν αλλοπρόσαλλα συμπεράσματα...

Κι άλλοι ακόμη μιλάνε για ηθική κρίση κι ότι όλοι έχουμε εκτραπεί...λες και αυτό συνέβη τώρα ξαφνικά...

Και ανάλογα εμφανίζονται και καινούργιες ετικέτες... και τοποθετούνται έντεχνα στην Ελληνική κοινωνία,όπως φοροκλέπτης,διεφθαρμένος,βολεμένος,μαύρο χρήμα,άνομοι και πολλά άλλα.

Είναι,λοιπόν,ένοχος ο λαός ; ο κυρίαρχος λαός, που ποτέ δεν ήταν,ο λαός που τόσα χρόνια έγινε αντικείμενο κακής μεταχείρισης από ηγέτες και οργανισμούς και κυβερνήσεις...

Ας απαντήσουμε μ΄ένα παράδειγμα : Στον καπετάνιο του πλοίου έχουμε εμπιστοσύνη...και πιστεύουμε ότι και στις ήσυχες και στις φουρτουνιασμένες θάλασσες θα οδηγήσει το πλοίο με ασφάλεια...

Κι όταν κάτι δε πάει καλά όλοι ζητάνε ευθύνες από τον καπετάνιο κι όχι από τους επιβάτες και τούτο ,γιατί ο καπετάνιος είναι αρμόδιος και εκπαιδευμένος και παίρνει και αποφάσεις...

Έτσι και με την Ελληνική πολιτεία...αυτή κρατούσε το τιμόνι...κι αυτή οδηγούσε και έπαιρνε αποφάσεις...κι αυτή έδινε το παράδειγμα...

Το ίδιο και οι φορείς του τόπου,αυτοί οδηγούσαν το λαό μας κι αυτοί περνούσαν τα μηνύματα ,αυτοί έδιναν παιδεία.

Όμως,φταίμε κι εμείς,όποιος από εμάς δεν κατανόησε τα δρώμενα τόσα χρόνια κι έπεσε στην παγίδα των σειρήνων...

Αλλά,αυτό τι σημαίνει...ότι επειδή γονατίσαμε δε θα ξανασήκωθούμε ; Ασφαλώς,όχι,και θα παλέψουμε και θα ελπίζουμε και για μας και για τα παιδιά μας.

Κι ακόμη,να ελπίζουμε ότι κάποια πράγματα θ' αλλάξουν στην Ελλάδα μας,στους ηγέτες μας και κατ' στο λαό μας...και θα κυριαρχήσει η εντιμότητα και ο σεβασμός στον κόπο και την προσπάθεια των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων.

Και το μικρόβιο της διχόνοιας,που σήμερα το βλέπουμε και το βιώνουνε από τους ηγέτες μας και το λαό μας σε σύγχρονη έκδοση,πιστεύουμε να παραμεριστεί και τη θέση της να πάρει η ειρήνη,ο σεβασμός,η ανιδιοτέλεια,η αγάπη για τον άνθρωπο και την αξία του.

Κι όσον αφορά για την πίστη μας δεν είναι εντροπή να την ομολογούν οι ηγέτες μας,αν πιστεύουν βέβαια.

Αληθινά και άδολα !

Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Η συμπαράσταση μας στους σεισμοπαθείς της Ιαπωνίας



Εκφράζουμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας στον Ιαπωνικό λαό που πλήγηκε από τον καταστροφικό σεισμό των 8,9 ρίχτερ στα βορειοανατολικά της χώρας.

Το κόστος σ΄όλα τα επίπεδα είναι σημαντικό και η εικόνα των καταστροφών ασύλληπτη.

Προσευχόμαστε για το λαό της Ιαπωνίας και παρακαλούμε τον Πανάγαθο Θεό να απαλύνει τον πόνο και τη θλίψη του.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ Ο ΛΟΓΟΣ ...


Είναι στιγμές που είναι χρέος μας να μιλάμε για την αξία του καλού...

Κι ακόμη, να επιβραβεύουμε και να επαινούμε τους ανθρώπους που παλεύουν για τη ζωή σου και την υγεία σου.

Και πολύ σύντομα, αναφέρομαι για τους γιατρούς και το προσωπικό του Νοσοκομείου Ρεθύμνου,στους οποίους αξίζουν χίλια ευχαριστώ για την προσπάθεια και τον αγώνα τους για τον άνθρωπο.

Και μιλάω εγώ,γιατί ο ίδιος νοσηλεύτηκα δυο φορές ,τώρα τελευταία, και ειλικρινά θαύμασα την υπομονή,την υπευθυνότητά τους και το ενδιαφέρον τους για τον άρρωστο,όποιος κι αν ήταν αυτός.

Το έργο τους τιμά τους ίδιους και την κοινωνία μας κι εύχομαι ο Πανάγαθος Θεός να τους δίνει υγεία και δύναμη να διακονούν τον πάσχοντα άνθρωπο.

Τελειώνοντας,αναφέρω ένα περιστατικό,μια μικρή ιστορία, που συνέβη μπροστά μου:

-Άνοιξε η κεντρική πόρτα του χειρουργείου και ένας νεαρός άντρας φάνηκε στην είσοδο κι ακολουθούσε μια ηλικιωμένη κυρία (έφερα στο μυαλό μου τη γιαγιά μου).

- Σε μια στιγμή η ηλικιωμένη κυρία,αυθόρμητα,με την αγάπη να λάμπει στο πρόσωπό της, έσκυψε να φιλήσει το χέρι του νεαρού άντρα,που προφανώς ήταν γιατρός,θέλοντας ,έτσι, να δείξει την ευγνωμοσύνη της για κάποιο ζήτημα της.

Και τι συνέβη...σας το λέω κι αισθάνομαι να με διαπερνάει η ίδια συγκίνηση που ένοιωσα και τότε " Κυρία μου,είπε με ευγένεια, ο νεαρός γιατρός ,εγώ πρέπει να σας φιλήσω το χέρι"!