Ημέρα Εβδόμη – ο Θεός...

Κάθε μέρα που έρχεται είναι ένα μεγάλο δώρο του Θεού για μένα, γιατί η απεραντοσύνη της Αγάπης του με καλεί να έρθω κοντά του και να του προσφέρω από το υστέρημά μου τη δική μου μικρή αγάπη και την ταπείνωση, αρχίζοντας από τον πάσχοντα άνθρωπο, από τους δυστυχείς και ταλαίπωρους αδελφούς μου…και μου κτυπά την πόρτα της καρδιάς μου κάθε λεπτό και κάθε ώρα, μέχρι την τελευταία στιγμή και περιμένει…

Όταν κοιτάζεις τη θάλασσα νιώθεις την απεραντοσύνη και το μεγαλείο της… έτσι είναι κι ο Θεός απεραντοσύνη και μεγαλείο και βάθος μυστικό κι άπειρο…

Όμως ο Θεός είναι και γέλιο και κλάμα και δάκρυ της χαροκαμένης μάνας και το μικρό χαμόγελο του παιδιού της πείνας και των πολέμων…

Ο Θεός κάποτε πεινάει και διψάει…και κάποτε είναι στις φυλακές και στα νοσοκομεία…Ο Θεός κάποτε κρυώνει και μας ζητά στέγη και φιλοξενία… και κτυπά την πόρτα του σπιτιού μας για βοήθεια και έλεος και ευσπλαχνία…