Αυτές τις μέρες τις ελπιδοφόρες…

Αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων, τις γιορτινές μέρες, τις πάνσεμνες, τις ελπιδοφόρες, την πιο όμορφη νύκτα της αγάπης, με τα μύρια μηνύματα, τη χιλιοτραγουδισμένη, αυτή τη νύκτα των αντιθέσεων προσμένουμε…

Και μέσα από τα παιδικά όνειρά μας ,πλάθουμε εικόνες αισιόδοξες, στιγμές ζεστές, γιομάτες θαλπωρή κι αγάπη, ώρες ατέλειωτες, κοντά σε προσφιλή πρόσωπα, εκεί στο χωριό, δίπλα στο τζάκι…

Κι αυτά τα Χριστούγεννα, την Τρίτη χιλιετία Χριστού, ο μικρός Ιησούς προσέρχεται ξανά και ξανά σε τούτη τη γη, στο ίδιο σπήλαιο, πολύ φτωχικά, δίχως τυμπανοκρουσίες, χωρίς πολυτέλειες ,με όλη την απλότητα και την ταπεινότητα…μέσα στην ατέλειωτη μοναξιά της εποχής μας…

Κι αυτή την Άγια νύχτα των Χριστουγέννων, αυτή την παγερή νύχτα των παραμυθιών, ο μικρός Ιησούς παρακάθεται στο τραπέζι του φτωχού και ανήμπορου, εκεί στην πανάρχαια σκηνή των τσιγγάνων, σιμά με τα τσιγγανόπουλα…και περιδιαβαίνει τις φτωχογειτονιές του κόσμου, στα μέρη των σεισμών και του πόνου…

Και παραστέκεται στα θύματα των πολέμων… και περιποιείται τους πληγωμένους…και επισκέπτεται τα κρεβάτια του πόνου…και παρηγορεί…και συμπαρίσταται….

Και πορεύεται στα μονοπάτια της δυστυχίας και της απόγνωσης και στέκεται κοντά στους ταλαίπωρους της γης, κοντά στους άρρωστους και στους φυλακισμένους της γης…και ξαγρυπνά…και τους μιλά για θάρρος κι ελπίδα…

Αυτές τις μέρες τις ελπιδοφόρες…τις Άγιες μέρες…ο Χριστός της Ειρήνης και της Αγάπης κτυπά και πάλι την πόρτα της καρδιάς μας…