Αφιέρωμα : περί της λιτότητας…

Κάποτε το σύνθημα : « όχι στη λιτότητα» ήταν μήνυμα πολιτικό... και ξαφνικά ,στις μέρες ,άρχισε να γίνεται κανόνας της καθημερινότητας.

Και οι μέρες των «παχέων αγελάδων» φαίνεται ότι παρήλθαν και πήραν τη θέση τους οι «ισχνές αγελάδες»…

Και ξύπνησε ο κόσμος και συνήλθε…και είπε αλλάζω στρατηγική…και σχεδιάζω…και αγοράζω μόνο τα αναγκαία …και οι σπατάλες «τέρμα»…

Και επειδή τα πράγματα δυσκόλεψαν… άρχισε να το σκέπτεται πολύ σοβαρά…κι αποφάσισε να σφίξει το ζωνάρι του…

Και ξέθαψε από το χρονοντούλαπο της ιστορίας και τη λέξη "αποταμίευση" κι άρχισε κι αυτή να τη συνδέει στενά με την έννοια της λιτότητας…

Κι είπε και τις λέξεις «ψωμί κι ελιά»…και θυμήθηκε τις «βρούβες» …κι άρχισε να μετρά τα έξοδα…

Και μετά από τόσα χρόνια προχώρησε σε προσθέσεις και αφαιρέσεις…και σε περικοπές των απολαύσεων…

Και άρχισε να γίνεται σιγά-σιγά φίλος με τη λιτότητα, όχι γιατί του το είπαν κάποιοι πολιτικοί, αλλά γιατί διαπίστωσε ότι δεν πήγαινε άλλο…

Λιτότητα, λοιπόν, ή περικοπή της σπατάλης…ή του μη αναγκαίου…ή απεξάρτηση από τις απολαύσεις…ή αλλαγή των άχρηστων συνηθειών…ή σύνεση στην αγορά και τη διαχείριση…

Καλοί μου φίλοι …όλα αυτά ίσως φαίνονται σαν μια ιστορία ή σαν ένα παραμύθι, αλλά δεν είναι έτσι..

Και δεν είναι έτσι, γιατί πολυπροχωρήσαμε σε αλόγιστες ενέργειες σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας με σοβαρό κόστος για μας τους ίδιους συνολικά, αλλά και για τον πλανήτη μας…

Και είναι η ώρα να αλλάξουμε…κι αυτό πρέπει να κάνουμε από τώρα…έστω απ’ αυτή τη στιγμή…