Όταν οι άνθρωποι μιλάνε μόνοι τους…Από τα παράξενα κι αυτό… να βλέπεις ανθρώπους να περπατάνε και να μιλάνε μόνοι τους…να φωνάζουν και να κάνουν χειρονομίες…κι εσύ ,έκπληκτος να ψάχνεται….και να κοιτάζεις δεξιά κι αριστερά … και να λες …που είναι ο άλλος…με ποιον μιλάει…
Τα παράξενα κάποιας άλλης εποχής, τότε, που όταν βλέπαμε τέτοια περιστατικά χαμογελούσαμε …και λέγαμε γι αυτόν « πάει τα έχασε τα λογικά του» …τώρα, στην εποχή μας, θεωρούνται κανονικά και πρόοδος και εξέλιξη …
Όμως, τελικά, αυτό θεωρείται θετικό στις ανθρώπινες σχέσεις ; κι αυτό λέγεται πρόοδος και εξέλιξη των σχέσεων …ή μήπως πρόκειται για ένα ακόμη βήμα προς την αποξένωση…
Είναι κάτι σαν την « Βαβυλωνία» των ανθρώπινων σχέσεων…μια εικόνα που καθένας μιλάει μόνος του…κι ενώ δίπλα του κυκλοφορούν δεκάδες κι εκατοντάδες άνθρωποι κανένας δε μιλάει με τον άλλο…
Ακόμη σκεφτείτε… όταν την απλή τηλεφωνική συνομιλία αντικαταστήσουν τα ανθρώπινα « ολογράμματα»…και περιγράψτε τις εικόνες της καθημερινότητας…
Φαντάζεστε ,λοιπόν, τι θα γίνει όταν στο ίδιο τραπέζι αρχίζουν να παρουσιάζονται άλλες μορφές…όταν στην ίδια αίθουσα διδασκαλίας διπλασιάζονται οι μορφές…όταν στα γήπεδα…στους δρόμους και στις πλατείες αρχίζουν να μπερδεύονται τα πράγματα από τις «ολόγραμμες» ανθρώπινες περιπλανήσεις…
Αλήθεια, αρχίζουν να περιπλέκονται τα πράγματα…και από τώρα ψάχνω να μιλήσω με ένα άτομο…δίχως άλλες παρεμβατικές επικοινωνίες…δίχως τηλέφωνα κι άλλα αξεσουάρ…απλά, βλέποντας το πρόσωπο και τα μάτια του…ακούγοντάς το γνήσια κι αληθινά…
Όταν οι άνθρωποι μιλάνε μόνοι τους…Είναι καλό ή κακό ; δεν ξέρω…σκεφτείτε το…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου