Αλήθεια σου λέω,άκουσέ με,
ο χρόνος περνάει,γίνεται χθες,
μικρό κοριτσάκι,κλείσε τα μάτια
κι άκου τον άνεμο,μην κλαις.
Άκου σου λέω,πρόσεξέ με,
οι λέξεις στολίζουν τη ζωή,
λέξεις αγάπης για τους άλλους,
λέξεις στοργής για τη Μαρί.
Αλήθεια σου λέω,μίλησέ μου,
το φως λιγοστεύει,για δες,
τα σπίτια ξασπρίσαν,γέμισαν σκόνη,
μικρή μου Μαρία,ψάξε και βρες.
Σκέψου,λοιπόν,κι άγγιξέ με,
το δάκρυ της Μάνας είναι ζεστό,
έλα κοντά μου,αγκάλιασέ με,
ο χρόνος περνάει,πάψε να κλαις.
Βλέπεις, ξημέρωσε,ήρθε το φως,
φεύγει ο πατέρας,περνάει εμπρός,
τα γέλια αρχίσαν,τα πρώτα φιλιά,
γεννιέται η ελπίδα κι ο χρόνος ξανά.
Μικρή μου Μαρία,καλή μου Μαρί,
άνεμος ήταν,φώς της αυγής,
σκέψεις περίσκεψης κι ελπίδας μαζί,
λέξεις αγάπης, λέξεις ζωής.
Το ποίημα αυτό έχει μελοποιηθεί από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Βενιζέλειου ωδείου Χανίων κ. Ιωάννη Μεντζελόπουλο και είναι καταχωρημένο στο βιβλίο "Γράφοντας στη μητέρα" του Γ.Χ.Καραβιώτη. Αφιερώνεται σε όλα τα παιδιά του κόσμου και στη Μαρία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου