Αφιέρωμα : Η ανοησία της τρομοκρατίας …

Θέλουν λένε ν’ αλλάξουν τον κόσμο… να τον κάνουν καλύτερο…και πιο δίκαιο…Κι έγιναν και δικαστές κι άρχισαν να καταδικάζουν…και προχώρησαν σε προδιαγραφές…και ξεχείλισαν από την εξουσία της ματαιοδοξίας…

Κι έβαλαν απέναντί τους εχθρούς…τους ανθρώπους…τους Έλληνες…τους γείτονες και συνανθρώπους τους …και τους κόλλησαν τις ετικέτες που τις έβγαλαν απ’ το μυαλό και την καρδιά τους…

Κι ότι καλό είχαν μέσα τους το δηλητηρίασαν με μίσος…και άρχισαν να γράφουν …και να καταγράφουν σε ανακοινώσεις τους το χαρακτήρα και την προσωπικότητα τους…

Βέβαια, ξέχασαν ότι έχουμε δημοκρατία… και καθένας δίνει λόγο για τις πράξεις του…και κρίνεται από τους νόμους και τη συλλογική συνείδηση… έστω μέσα από τα πολλά προβλήματα…έστω μέσα από τις δυσκολίες και αδυναμίες του συστήματός μας…όμως κρίνεται…

Και ξέχασαν ότι η δημοκρατία δεν απαντάει στα σκοτεινά…και δρα φανερά…κι αν και εκδηλώνεται πολλές φορές με λανθασμένο τρόπο… όμως, δε της αρέσει το σκοτάδι …κι ακόμη οι αποφάσεις που παίρνονται στα υπόγεια της συνείδησης…

Έτσι, στις μέρες μας και πάλι άρχισε να ξαναγεννιέται το τέρας της τρομοκρατίας…και εγκαινίασε το προφίλ της…και έφτιαξε τον καινούργιο μανδύα της και τον «στόλισε» με περίσσια ανοησία υπερφίαλων λόγων…

Αποφασίζουμε, λοιπόν, και εκτελούμε… κι αυτή την τακτική είχε ο ανά τον κόσμο φασισμός…αυτός ο φασισμός που Θεοποιεί το «εγώ»…και παραθεωρεί βίαια το «εμείς»…κι ακόμη την ελευθερία της βούλησης …και το δικαίωμα για κρίση και δικαιοσύνη…

Αποφασίζουμε, λοιπόν, για τον κόσμο…αποφασίζουμε και χαιρόμαστε…και κάνουμε ιδανικό μας το έγκλημα και τη βία…έτσι λένε…και το διαλαλούν χαιρέκακα κι αδιάντροπα…και καμαρώνουν γι’ αυτό το ολίσθημα και την επιλογή τους…

Τρομοκρατία μέσα στη δημοκρατία…τρομοκρατία σε βάρος θεσμών και ανθρώπων…τρομοκρατία με μίσος και εκδίκηση…τρομοκρατία για την τρομοκρατία…ένας καινούργιος εφιάλτης ενάντια στην κοινωνία και τον πολιτισμό…

Έτσι κτίζεται η εξουσία της ματαιοδοξίας…μια εξουσία, που στηρίζεται στην απειλή και στο φόβο και στο έγκλημα και στις δολοφονίες αθώων ανθρώπων…μια φασιστική εξουσία ενάντια στην ελευθερία και τη δημοκρατία…

Ανοίγω το αλφαβητάρι της 3ης χιλιετίας…και ξεφυλλίζω τις σελίδες του χρόνου και ψάχνω…ψάχνω να βρω απαντήσεις για την κατάντια και τον ξεπεσμό…γι αυτό το ανόητο ξεπέταγμα της ανθρώπινης λογικής…

Ναι φίλοι μου, ψάχνω για εξηγήσεις, γι αυτή την απαίσια ανοησία και τρέλα …που το όνομά της είναι τρομοκρατία… που υπερήφανα απειλεί …που διαλαλεί τον τρόμο…που δείχνει τα δόντια και το μισόγελό της απέναντι στην ειρήνη της κοινωνίας…

Κι όσο κι αν προσπαθώ…όσο κι αν επίμονα συνεχίζω την περιπλάνησή μου, δε βρίσκω πουθενά απαντήσεις… δε βρίσκω καμία δικαιολογία…καμία λέξη που να με οδηγεί στο «σκεπτικό» αυτού του παρανοϊκού ολισθήματος…

Έτσι, λοιπόν, σας στέλνω, τα δικά μου μηνύματα…και πριν είναι αργά για τον ίδιο τον εαυτό σας… σας καλώ να το ξανασκεφτείτε…και βάλτε και κάποια ερωτηματικά στην καρδιά σας…και κοιτάξτε τον εαυτό σας στον καθρέπτη…και μιλήστε μαζί του…και κάντε την αυτοκριτική σας…

Και σας διαβεβαιώ, κύριοι … ότι δεν σας απειλώ…ούτε θέλω να σας φοβίσω με τα λεγόμενα μου…αλλά ,απλά, σας μιλώ με αγάπη… με αγάπη Χριστού… και σας προτρέπω να αναθεωρήσετε τις σκέψεις και τις πράξεις σας…και να ξυπνήσετε απ’ αυτή την παραζάλη του φόβου και του μίσους και της εκδίκησης…

Και σας παρακαλώ… μιλήστε ξανά και ξανά με τον εαυτό σας…και σκεφτείτε έστω για λίγο μόνοι σας…και αναλογιστείτε ότι το «κακό» είναι «κακό»…κι ότι ο πόνος που θα προξενήσετε στους ανθρώπους και στην κοινωνία και στην πολιτεία… αυτός ο πόνος θα έρχεται απρόκλητα κάθε βράδυ στο ύπνο σας… και θα σας επισκέπτεται αδιάκοπα …και θα σας ζητά δικαιοσύνη μέσα από τα γιατί των θυμάτων σας….

Οι κοινωνία μας δε διψά για βία και αίμα και έγκλημα… η κοινωνία παλεύει για το καλύτερο…κι αγωνίζεται έντιμα για την καθημερινότητα…και προσπαθεί για την πατρίδα μας και τον κόσμο…έτσι, όπως χιλιάδες χρόνια έπραττε…κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι περί την τρομοκρατία οδοιπορούντες…

Και τους λέμε ότι δε θέλουμε τέτοιου τύπου εκδικητές στην πατρίδα μας και στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, σ΄αυτή τη τίμια γη ,που χρόνια αγωνίζεται εν ειρήνη για τα δίκαια του κόσμου .

Αφήστε, λοιπόν, κατά μέρος αυτό το ρόλο του «Ρομπέν των Δασών» και ξυπνήστε…και μάθετε ότι στη Δημοκρατία μας όλοι δίνουν λόγο…από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο…κι όλοι κρίνονται…κι όσοι αδικούν ελέγχονται και κοινωνικά κι απ’ το νόμο και’ απ’ τη δικαιοσύνη…

Σας καλώ, λοιπόν, και σας καλούμε …σας καλούμε να αναθεωρήσετε τις απόψεις σας…και να βγάλετε από μέσα σας το δηλητήριο της καταστροφής…και να μάθετε ότι στρέφεστε εναντίον ανθρώπων…κι ότι εσείς θέλετε να παίξετε το ρόλο του κριτή…εσείς οι αλάνθαστοι…οι έντιμοι…οι ιδεολόγοι…που φασιστικά και υπεροπτικά επιλέγετε και στόχους και ανθρώπους…έτσι, όπως έκαναν πριν χρόνια οι Χιτλερικοί ,αυτοί που αιματοκύλησαν τον κόσμο…

Ξυπνήστε κύριοι ! Και σας φωνάζω για να το ξανασκεφτείτε… και σας καλώ να αλλάξετε πορεία…και σας καλώ να κάνει καθένας από εσάς την αυτοκριτική του… ένας – ένας…έστω για λίγο…μόνος του κι αντικειμενικά…κι αποφασίστε…

Εμείς, σας μιλάμε με ειλικρίνεια…σας μιλάμε με πραγματική αγάπη…και θεωρούμε ότι πρέπει να σας μιλήσουμε τώρα…αυτή τη στιγμή…για να δείτε κατάματα την πραγματική αλήθεια…για να πείτε όχι σ’ αυτή την ανοησία που αυτοπροσδιορίζεται τρομοκρατία …

Η Δημοκρατία μας, φίλοι μου, η Δημοκρατία μας παλεύει… και παλεύει στο φως…και κρίνεται κι αυτό είναι η πραγματική ομορφιά… ενώ το σκοτάδι …το μίσος, ο φόβος, ο τρόμος, η βία και το έγκλημα είναι αδέλφια του φασισμού και της τρομοκρατία…