Αφιέρωμα : Ναρκωτικά και νέοι

Τα Ναρκωτικά… είναι πλάνη και φυγή από την πραγματικότητα, είναι η καταστροφή της νεότητας, είναι οι ψεύτικες και αβέβαιες Ατλαντίδες ,που μάταια αναζητούν οι νέοι, είναι το περιθώριο, είναι η αρρώστια του σώματος και της ψυχής…

Τα ναρκωτικά, τελικά, οδηγούν προς το θάνατο, όχι μόνο το φυσικό, αλλά και των ονείρων και των οραμάτων του χρήστη…γιατί σκοτώνουν τη θέληση και απαξιώνουν την προσπάθεια κι ακόμη την ελπίδα για κάτι το καλύτερο.

Τα ναρκωτικά εργάζονται ύπουλα και ξεγελούν τους νέους, προσφέροντάς τους δήθεν αξέχαστες εμπειρίες και υπέρβαση του κατεστημένου …όμως, σιγά-σιγά τους αιχμαλωτίζουν και διαλύουν το είναι τους και την αγάπη τους για τη ζωή…

Τα ναρκωτικά υπόσχονται στο χρήστη «το κάτι άλλο», που στις καρδιές των νέων αυτό το μυστικοπαθές και αόριστο καταγράφεται ως μία πορεία αναζήτησης, η οποία «στολίζεται» και ενισχύεται με τη συναναστροφή, με την παρέα. κι αυτή είναι η πλάνη και η παγίδα που στήνει το κακό …

Τα ναρκωτικά αρρωσταίνουν το σώμα με πολλές αρρώστιες και καταστρέφουν και παραμορφώνουν την ομορφιά και τη φρεσκάδα του, ώστε το νεανικό σώμα να φαίνεται ταλαιπωρημένο και παραμορφωμένο από το δηλητήριο των ναρκωτικών…

Είναι ,λοιπόν, τα ναρκωτικά η φθορά και η συντριβή και σώματος και του πνεύματος και της ψυχής κι όλα αυτά προωθούνται και γίνονται με ωραιοποιημένο τρόπο…κάτω από το φως της νεότητας ,του ενθουσιασμού και της ελπίδας, αλλά και των τόσων προβλημάτων που μπορεί να την ακολουθήσουν και ιδιαίτερα τους εφήβους(κυρίως η διαλυμένη οικογένεια).

Αυτά είναι τα ναρκωτικά με λίγα λόγια κι ο σκοπός τους είναι η διάλυση της προσωπικότητας του ανθρώπου και η συνολικότερη αποδραστηριοποίησή του από κάθε τι το ωραίο και ευγενικό .Όμως, κεντρικός τους στόχος είναι οι νέοι, τα α νιάτα όλου του κόσμου.

Οι νέοι… μοιάζουν σαν τα λουλούδια, σαν την Άνοιξη και το φως της, σαν το δροσερό αεράκι που ανακουφίζει τον οδοιπόρο.

Έτσι είναι οι νέοι γιομάτοι ομορφιά και φως, γιομάτοι αισιοδοξία και ελπίδα, γιομάτοι ζωή και σφρίγος, ακούραστοι, ορμητικοί, άφοβοι, τολμηροί, ριψοκίνδυνοι…

Έτσι είναι οι νέοι…έτσι ξεκινούν…ολοκάθαροι…μικρό ζυμαράκι, που εξαρτάται από τα επιδέξια χέρια του πλαστουργού για να πάρει σχήμα και ουσία και περιεχόμενο…

Κι είναι οι νέοι γιομάτοι όνειρα και ιδέες και οράματα…και θέλουν να φτιάξουν τον κόσμο…να τον πλάσουν καλύτερο και παλεύουν…κι αγωνίζονται και είναι αποφασιστικοί και συγκρούονται…

Κι είναι ακόμη ευαίσθητοι κι ανοιχτοί στο καινούργιο…και δέχονται εύκολα τις επιρροές…και απερίσκεπτα κι ασύνετα μπορούν να διαλέξουν και το κακό και παράλογο και το καταστροφικό …

Οι νέοι είναι θαλασσοπόροι κι αναζητητές και δε σκέφτονται κινδύνους, γιατί κυριαρχεί πιότερο το συναίσθημα από τη λογική και μιλούν και σκέφτονται και ενεργούν κάτω από μια έντονη και φορτισμένη ψυχική αναστάτωση...

Κι αυτό εκμεταλλεύονται τα ναρκωτικά, αυτή την αγωνία τους στο ξεκίνημά τους…αυτή την «πρωτιά και την αρχή τους» για τον αυτοπροσδιορισμό και επιβεβαίωσή τους …για τη θέληση τους να αλλάξουν τα πράγματα και να δημιουργήσουν άλλα…

Και τα ναρκωτικά είναι ένας παράλογος δρόμος, που επιτρέπει σε κάποιους νέους να λοξοδρομήσουν …και να δεχτούν το πλάνο και παγερό αγκάλιασμα τους…και η αιτία... πάντοτε υπάρχει κι εύκολα διαπιστώνεται …