Η επανάσταση της Αγάπης !


Αλήθεια , μπορεί να φτιάξει ο κόσμος; Δηλαδή, μπορεί να γίνει καλύτερος σε στοργή και συμπόνια; Κι ακόμη, τι είναι αυτό που θα μπορούσε να σταματήσει την πορεία του προς την καταστροφή ;

Κι όταν μιλάω για την καταστροφή του… ίσως να χρησιμοποιώ λέξη υπερβολική, αυτό θα μου έλεγαν κάποιοι, λόγια μεγάλα… αυθαίρετες σκέψεις , δίχως να αντιλαμβάνομαι το πραγματικό περιεχόμενό τους…

Όμως, έτσι είναι ; δηλαδή συλλογίζομαι και μιλάω δίχως να κατανοώ τη σημασία και τη σοβαρότητα του περιεχομένου των λόγων μου; Φίλοι μου, πιστεύω ότι δεν κάνω λάθος…κι ίσως οι περισσότεροι να το αντιλαμβάνονται αυτό…δηλαδή ότι αρχίσαμε να χάνουμε τον δρόμο μας…και φαίνεται ότι ξεστρατίσαμε από τον πραγματικό σκοπό και στόχο της ζωής μας…

Και αναλωθήκαμε και γίναμε ένα με τα προβλήματα της καθημερινότητας…κι αρχίσαμε να χάνουμε τον εαυτό μας … και σκλήρυνε η καρδιά μας …κι αποξενώσαμε το «είναι» μας και τους άλλους…

Και ανυψώσαμε τον εαυτό μας …και θεοποιήσαμε την εξωτερική παρουσία μας και ξεχάσαμε την πραγματική αποστολή μας…το αληθινό χρέος μας σε τούτο τον προσωρινό κόσμο…

Αυτή είναι η αλήθεια και η πραγματικότητα, φίλοι μου, κάναμε κέντρο του κόσμου τον εαυτό μας…και βάλαμε καθρέπτες στα σπίτια μας για να βλεπόμαστε…για να καμαρώνουμε τη ματαιοδοξία των σκέψεών μας…κι αφήσαμε πίσω την ανθρωπιά…κι απομονώσαμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση…

Ανοίγω το αλφαβητάρι της 3ης χιλιετίας και ψάχνω κι αναζητώ, φίλοι μου, για τα αίτια…και προσπαθώ να προσδιορίσω τα λάθη που μας οδήγησαν σε τέτοιες επιλογές…και καταγράφω και σημειώνω μια λέξη…μια λέξη, που στο πέρασμα του χρόνου την παραθεωρήσαμε και την υποτιμήσαμε και τη βάλαμε στο περιθώριο…

Και τη διαβάζω δυνατά για να την κατανοήσω και πάλι ...και διαλαλώ το όνομά της μέχρι τα πέρατα του κόσμου…και μιλάω σε μικρούς και μεγάλους και τους υπενθυμίζω το πραγματικό νόημα και το περιεχόμενό της…

Και παίρνω μολύβι στο χέρι μου και με ευλάβεια και σεβασμό την καταγράφω …και με όλα τα καλά της καρδιάς… και με δάκρυα ζωγραφίζω το πρόσωπο και τα χαρίσματα της…και μονολογώ το όνομά της…και με περίσσια εκτίμηση την αναφωνώ : « Αγάπη» .

Αγάπη, λοιπόν, αγάπη μονολογώ … και συλλογίζομαι ότι κάπου την ξεχάσαμε …και βάλαμε στη θέση της εγωισμούς και συμφέροντα…και τη θεωρήσαμε ότι είναι μόνο για τους κουτούς και τους αδύναμους και φροντίσαμε να τη βάλουμε στο περιθώριο…

Και την υποκαταστήσαμε με την κυνικότητα και τη σκληρότητα μας…και κλείσαμε την πόρτα της καρδιάς μας απέναντι στο συνάνθρωπο …και αρχίσαμε να βλέπουμε τα πάντα μέσα από το είδωλο του «χρήματος»…και πιστέψαμε στην πλάνη κι όχι στην αλήθεια…

Και το βλέπουμε στην Ελληνική, αλλά και στην παγκόσμια πραγματικότητα…βλέπουμε χωρίς κανένα φραγμό να θέλει ό ένας να διαλύσει και να εξαφανίσει τον άλλον…και προσπαθεί να τον κατασπαράξει με το λόγο ή την πράξη του…

Όμως, έτσι είναι ο κόσμος; Και τα στηρίγματα και οι βάσεις του είναι η αλαζονεία και το μίσος; Κι ο πλησίον μας …κι ο συνάνθρωπός μας που δυστυχεί…κι ο γείτονας μας που διαλύεται από τις αρρώστιες και τα χρέη…

Έτσι σκεφτόμαστε τον κόσμο; έτσι τον πλάθουμε στα όνειρά μας ;ένα κόσμο γιομάτο αδικία και σκληρότητα και απάθεια και κυνικότητα; Αυτόν τον κόσμο θέλαμε να φτιάξουμε ;

Ζωή και κόσμος και άνθρωπος χωρίς αγάπη δεν μπορεί να νοηθεί…γιατί θα είναι ένας κόσμος φόβου και τρόμου …ένας κόσμος απόκοσμος και απάνθρωπος…

Είναι, λοιπόν , ώρα η αγάπη να ξαναγεννηθεί στις καρδιές των ανθρώπων…να κάνει πάλι την επανάστασή της…μια επανάσταση Αγάπης Χριστού, μια επανάσταση του «Αγαπάτε Αλλήλους»,μια επανάσταση της συμπαράστασης και της αλληλεγγύης…

Και η αγάπη είναι το μέτρο και η αρμονία στις ανθρώπινες σχέσεις…είναι η συγνώμη και η συγχώρεση …είναι η σιωπή και η ταπείνωση…είναι η μεγαλοσύνη και η ευσπλαχνία και το έλεος…

Η Αγάπη είναι ο φωτεινός δρόμος …και μπορεί και πάλι να ξαναγίνει ο πραγματικός οδηγός…να γλυκάνει τις καρδιές των ανθρώπων και των ηγετών…

Και η αγάπη, φίλοι μου, η πραγματική και η ανυπόκριτη αγάπη, μπορεί να αλλάξει και πάλι τον κόσμο…γιατί μόνο αυτή μπορεί να δώσει ένα καινούργιο νόημα στις σχέσεις και τη ζωή των ανθρώπων και των κοινωνιών…

Κι η φτώχεια κι η πείνα και οι αρρώστιες μέσα από την αγάπη θα αλλάξουν πρόσωπο…κι οι πόλεμοι και η καταδυνάστευση των ισχυρών θα σταματήσουν…κι οι έχθρες και τα μίση και οι αντιδικίες θα εκλείψουν…και θα λάμψει το φως της αγάπης…

Κλείνω το αλφαβητάρι της 3ης χιλιετίας και διαβάζω : "Επανάσταση της Αγάπης"… και συλλογίζομαι ότι είναι η ώρα …ήρθε η στιγμή να ξαναρχίσουμε πάλι από το αληθινό... αυτό το καθάριο φως της ψυχής του ανθρώπου…