Αφιέρωμα : Παγκοσμιοποίηση ...

Τελικά ,πιο είναι το πραγματικό νόημα μιας τέτοιας επιλογής...
Και οι ηγέτες των κρατών οδηγούν με ασφάλεια τους λαούς τους...
Κι ακόμη, γνωρίζουν τι πραγματικά κάνουν...
Και γιατί μπερδεύουν τον κόσμο τόσο πολύ...
Γιατί του δυσκολεύουν τη ζωή και τη γεμίζουν με αφόρητο άγχος...
Και το ζητούμενο μήπως είναι η συγκέντρωση όλων των εξουσιών στον «ένα»..

Κι ακόμη ,το μόνο πρόβλημα των ανθρώπων είναι το χρήμα και τα αγαθά...
Μα αυτά καθημερινά κατασπαταλούνται και γίνονται όπλα...
Και γίνονται εργαλεία πολυτέλειας και σπατάλης...
Κι όλα αυτά ,όταν κάποιοι πεθαίνουν για ένα κομμάτι ψωμί..
Όταν μικρά παιδιά της Αφρικής χάνονται για το πιο απλό φάρμακο...
Όταν άνθρωποι στερούνται την αυτονόητη θαλπωρή και αγάπη...

Τι επιζητά, λοιπόν, η παγκοσμιοποίηση...
Άραγε να πάρει την εξουσία ή να δώσει αγάπη...
Αυτό είναι που απασχολεί τους απλούς ανθρώπους...
Αυτό τους προβληματίζει και τους φοβίζει...
Το τέρας της παγκοσμιοποίησης της εξουσίας...
Από το οποίο δεν έχουν να ελπίζουν τίποτα...

Φίλοι μου , η παγκοσμιοποίηση δεν είναι η λύση...
Κι ακόμη δεν είναι αυτό που όλοι ελπίζουμε...
Γιατί το νιώθω, όλοι μας το νιώθουμε...

Νιώθουμε ότι η βάση αυτής της φιλοσοφίας είναι το χρήμα και η εξουσία...
Αυτή η ανθρώπινη αλαζονεία του κυρίαρχου και του δυνατού...
Κι όχι η αγάπη...η αγάπη η τόση απλή κι ανθρώπινη και Θεϊκή...

Παγκοσμιοποίηση, λοιπόν, αλήθεια τι λέτε ;

Αν είναι να χάσουν οι λαοί την προσωπικότητά τους…
Αν είναι να θάψουν την ιστορία και τις παραδόσεις τους…
Αν είναι να στερηθούν την ελευθερία να μιλούν ελεύθερα…
Τότε δεν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια, ούτε τα αυτιά…